نوشته ها در دسته بندی: سلامت

«تابناک با تو» – برخی از سالم‌ترین غذا‌ها در صورت مصرف بیش از حد یا بدون آگاهی کافی، می‌توانند به افزایش وزن کمک کنند.

بسیاری از مردم برای مدیریت وزن برخوردن غذا‌های سالم تمرکز می‌کنند. با این حال، حتی برخی از سالم‌ترین غذا‌ها در صورت مصرف بیش از حد یا بدون آگاهی کافی، می‌توانند به افزایش وزن کمک کنند.

در حالی که این غذا‌ها دارای مواد مغذی متراکم و سرشار از فواید هستند، مهم است که به نحوه ادغام آنها در رژیم غذایی خود توجه داشته باشید. در این مطلب به ۵ غذای سالمی که می‌توانند به طور مخفیانه در افزایش وزن نقش داشته باشند، نگاهی دقیق‌تر کرده‌ایم.

آجیل و کره آجیل

آجیل اغلب به عنوان منبعی عظیم از مواد مغذی، غنی از چربی‌های سالم، پروتئین و فیبر مورد ستایش قرار می‌گیرد. در حالی که آجیل‌ها فواید سلامتی متعددی از جمله سلامت قلب و بهبود عملکرد مغز را ارائه می‌دهند، اما به طور باور نکردنی کالری متراکم نیز دارند. یک مشت کوچک آجیل به راحتی می‌تواند ۱۵۰ تا ۲۰۰ کالری داشته باشد و کره‌های آجیل، مانند کره بادام زمینی یا بادام، حتی کالری‌های بیشتری نیز دارند. مصرف بیش از حد آجیل یا کره آجیل بدون در نظر گرفتن محتوای کالری آنها می‌تواند منجر به افزایش وزن ناخواسته شود. هنگام انتخاب آنها در رژیم غذایی خود، کنترل وعده غذایی ضروری است. آنها را در وعده‌های کوچک میل کنید.

آووکادو

آووکادو یکی دیگر از مواد غذایی فوق‌العاده است که به دلیل داشتن چربی‌های تک غیراشباع سالم برای قلب و محتوای بالای مواد مغذی آن شناخته شده است. این میوه سرشار از فیبر، پتاسیم و ویتامین‌های ضروری است که آن را به یک مکمل عالی برای هر رژیم غذایی تبدیل می‌کند. با این حال، مانند آجیل، آووکادو نیز پر کالری است. یک آووکادوی متوسط حاوی حدود ۲۴۰ کالری است. اگر به طور مکرر آووکادو را به سالاد، اسموتی یا نان تست اضافه می‌کنید بدون اینکه اندازه وعده‌ها را اندازه‌گیری کنید، ممکن است کالری بیشتری از آنچه تصور می‌کنید مصرف کنید، که می‌تواند در طول زمان به افزایش وزن کمک کند. هنگام لذت بردن از این میوه خامه‌ای، رعایت اعتدال مهم است.

گرانولا

گرانولا اغلب به عنوان یک غذای سالم و پر از غلات کامل، جو، آجیل و دانه‌ها به بازار عرضه می‌شود. در حالی که می‌تواند منبع فیبر و چربی‌های سالم باشد، گرانولا همچنین دارای کالری و قند‌های افزوده بالایی است، به ویژه انواعی که در فروشگاه‌ها موجود است. یک وعده گرانولا (معمولا یک چهارم فنجان) می‌تواند ۲۰۰ تا ۳۰۰ کالری داشته باشد، اما بسیاری از افراد ناآگاهانه مقدار بیشتری از آن را مصرف می‌کنند. محتوای قند بالای این خوراکی همچنین می‌تواند سطح قند خون را افزایش دهد و بعد منجر به گرسنگی و ولع در غذا خوردن شود. گرانولای خانگی را با حداقل شکر درست کنید و همیشه مقدار آن را اندازه بگیرید تا زیاده روی نکنید.

اسموتی و آبمیوه

اسموتی‌ها و آبمیوه‌های تهیه شده از میوه‌ها و سبزیجات تازه می‌توانند راهی عالی برای دریافت مواد مغذی باشند. با این حال، بسیاری از مردم ناخودآگاه مقادیر زیادی از مواد پرکالری مانند موز، کره بادام زمینی، ماست و عسل را اضافه می‌کنند و یک نوشیدنی سالم را به یک بمب کالری تبدیل می‌کنند. علاوه بر این، آبمیوه‌ها، حتی زمانی که تازه باشند، فاقد فیبر هستند و می‌توانند باعث افزایش قند خون شوند که منجر به افزایش گرسنگی می‌شود. هنگام تهیه اسموتی، روی افزودن سبزیجات و میوه‌های کم قند تمرکز کنید و مواد پر کالری را محدود کنید.

میوه‌های خشک

میوه‌های خشک مانند کشمش، خرما و زردآلو اغلب به عنوان یک میان وعده سالم و سرشار از ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان‌ها در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، فرآیند خشک کردن، قند‌های طبیعی و کالری موجود در این میوه‌ها را متمرکز کرده است. به عنوان مثال، یک فنجان انگور تازه حدود ۶۰ کالری دارد، در حالی که یک فنجان کشمش حدود ۴۰۰ کالری دارد. اندازه کوچک میوه‌های خشک پرخوری آنها را بدون اینکه متوجه شوید چقدر کالری مصرف می‌کنید، آسان می‌کند. در حالی که آنها در حد اعتدال سالم هستند، در مورد اندازه وعده‌ها محتاط باشید و آنها را با پروتئین یا چربی ترکیب کنید تا هضم را کندتر کرده و از افزایش قند خون جلوگیری کنید. در حالی که این غذا‌ها مملو از مواد مغذی ضروری هستند و فواید سلامتی متعددی را ارائه می‌دهند، مصرف بیش از حد آنها آسان است و ناآگاهانه باعث از بین بردن تلاش‌های کاهش وزن می‌شود. کلید جلوگیری از افزایش وزن از این غذا‌های سالم، خوردن آگاهانه، کنترل وعده‌های غذایی، و متعادل کردن آنها با سایر گزینه‌های غنی از مواد مغذی است. با توجه به اندازه وعده‌ها و آگاهی از کالری این غذا‌ها می‌توانید از مزایای آنها بدون عوارض ناخواسته افزایش وزن بهره‌مند شوید.

منبع: خبرفوری

«تابناک با تو» – آنفولانزا یک بیماری عفونی حاد دستگاه تنفسی است که توسط ویروس آنفولانزا ایجاد می‌شود. این ویروس به سرعت جهش پیدا می‌کند و همین امر باعث می‌شود واکسن آن هر ساله تغییر کند.

انواع ویروس آنفولانزا

ویروس آنفولانزا به سه گروه اصلی A، B و C تقسیم می‌شود. هر گروه دارای ویژگی‌های منحصر به فرد و توانایی ایجاد بیماری با شدت‌های مختلف است.

گروه A: متنوع‌ترین و خطرناک‌ترین گروه است. بیشتر همه‌گیری‌های آنفولانزا توسط این گروه ایجاد می‌شود.

گروه B: معمولاً باعث بیماری‌های خفیف‌تر می‌شود، اما می‌تواند در برخی افراد عوارض جدی ایجاد کند.

گروه C: معمولاً باعث بیماری‌های خفیف و شبیه سرماخوردگی می‌شود.

علائم آنفولانزا

علائم آنفولانزا معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:

تب بالا: یکی از بارزترین علائم آنفولانزا است.

لرز: به دلیل بالا رفتن دمای بدن رخ می‌دهد.

سرفه خشک: یکی از علائم آزاردهنده آنفولانزا است.

گلودرد: التهاب گلو باعث ایجاد درد هنگام بلع می‌شود.

بدن‌درد: درد عضلانی شدید در سراسر بدن.

سردرد: درد شدید در ناحیه سر.

خستگی شدید: احساس خستگی و ضعف مفرط.

آبریزش یا گرفتگی بینی: در برخی افراد ممکن است رخ دهد.

تهوع، استفراغ یا اسهال: بیشتر در کودکان دیده می‌شود.

عوارض آنفولانزا

آنفولانزا اگر درمان نشود یا در افراد با سیستم ایمنی ضعیف می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند. برخی از این عوارض عبارتند از:

پنومونی: التهاب ریه‌ها

عفونت‌های سینوسی و گوش

تشدید بیماری‌های مزمن

برونشیت

سندرم شوک سمی

میوکاردیت و پریکاردیت

آنسفالیت

سندرم ری

تشخیص آنفولانزا

برای تشخیص آنفولانزا، پزشک از روش‌های مختلفی مانند آزمایش‌های سریع، تست‌های PCR و کشت ویروس استفاده می‌کند.

درمان آنفولانزا

درمان آنفولانزا شامل موارد زیر است:

درمان‌های خانگی: استراحت، مصرف مایعات فراوان، استفاده از مسکن‌ها و دارو‌های بدون نسخه.

دارو‌های ضد ویروسی: دارو‌هایی مانند اوسلتامیویر و زانامیویر می‌توانند شدت و مدت بیماری را کاهش دهند.

پیشگیری از آنفولانزا

واکسیناسیون: موثرترین راه برای پیشگیری از آنفولانزا است.

بهداشت فردی: شستن دست‌ها، پوشاندن دهان و بینی هنگام سرفه و عطسه.

حفظ فاصله اجتماعی

استفاده از ماسک

تقویت سیستم ایمنی

توجه: این مقاله صرفاً جهت اطلاع‌رسانی است و جایگزین مشاوره پزشکی نیست. برای تشخیص و درمان دقیق، حتما به پزشک مراجعه کنید.

منبع: برترین‌ها

«تابناک با تو» – قاعده کلی این است که اگر چیزی در بدن شما اشتباه ارزیابی شود، باید جهت معاینه به پزشک مراجعه کرد. بدن در ارسال علائم هشدار دهنده با ظرافت عمل کرده و نباید این علائم نادیده گرفته شوند.

بدین ترتیب اولین علامت احساس ناراحتی عمومی در بدن افراد بالای ۵۰ سال است که این ناراحتی ادامه دار بوده و شاید علامت دیگری هم نداشته باشد.

مشکلات در دفع

دیدن رنگ قرمز یا خون در ادرار و مدفوع علامتی است که باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.

بدتر شدن سوء هاضمه

سوء هاضمه‌ای که چند هفته طول بکشد و بدتر شود می‌تواند نشانه سرطان گلو یا معده باشد. سوزش سر دل و ناراحتی بالای شکم معمولاً با حالت تهوع و سایر علائم مشابه حمله قلبی نیز همراه است؛ بنابراین صرف نظر از تشخیص، خوب است که معاینه شوید.

تغییر در بیضه

یک توده، ناراحتی یا هر تغییر غیرطبیعی دیگری در بیضه شما باید بیشتر بررسی شود. سرطان بیضه ممکن است یک شبه اتفاق بیفتد.

تغییرات در دفع ادرار

ادرار کردن بیشتر، مشکل در ادرار کردن، یا احساس سوزش همگی می‌توانند از علائم سرطان پروستات باشند.

تغییرات در گره لنفاوی

تورم در زیر بغل یا جا‌های دیگر نشانه خوبی نیست و معلوم است که بدن در حال مبارزه با عفونت است و اگر بعد از ۲ هفته خوب نشد باید نزد متخصص روید.

تغییرات در دهان

لکه سفید روی زبان یا هر جای دیگری از دهان علامت هشدار پیش سرطان است.

مشکل در بلع

مشکل خوردن غذا و نوشیدن آب می‌تواند علامت خاصی باشد.

تغییرات در پوست

لکه، خال یا تغییر در اندازه و رنگ موجود باید در اسرع وقت توسط پرشک بررسی شود.

سوزش سر دل

سوزش سر دل یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که مردان با آن مواجه هستند و می‌تواند به سادگی ناشی از تغییر رژیم غذایی باشد. با این حال، سوزش سر دل مداوم ممکن است یک علامت هشدار دهنده برای سرطان باشد. سوزش سر دل شدید حتی می‌تواند به مری آسیب برساند و منجر به افزایش احتمال ابتلا به سرطان گلو در آینده شود.

خون سرفه کردن

دیدن خون روی مسواک یا خلط خونی و کلا دیدن خون در مکان غیرمعمول نشانه هشدار است.

کاهش وزن غیر منتظره

کاهش وزن نه به دلیل تغییر رژیم غذایی یا ورزش می‌تواند مانند یک رویا به نظر برسد، اما ممکن است در واقع یک کابوس باشد. این می‌تواند نشانه‌ای از مشکل تیروئید یا سرطان معده یا ریه باشد.

سرفه مداوم

سرفه‌ای که هفته‌ها طول می‌کشد یا با گذشت زمان بدتر می‌شود، به ویژه برای افراد سیگاری باید بررسی شود.

خستگی

همه ما خستگی را تجربه می‌کنیم. در حالی که استرس، رژیم غذایی، عوامل سبک زندگی و افسردگی همگی می‌توانند احساس خستگی را در شما ایجاد کنند، خستگی مزمن هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد و خستگی شدید می‌تواند یک علامت هشدار دهنده برای سرطان باشد.

تب

تب اغلب به این معنی است که بدن شما در حال مبارزه با نوعی عفونت است، اما همچنین می‌تواند نشانه سرطان خون باشد.

درد مداوم

درد یا درد کوتاه مدت به احتمال زیاد سرطان نیست، بلکه خستگی عضلانی یا کشش در جهت اشتباه است. با این حال، درد‌ها و درد‌هایی که برای هفته‌ها ادامه می‌یابند، می‌تواند یک علامت هشدار اولیه از اشتباهی باشد و ارزش بررسی دارد.

تغییرات در سینه

اکثر مردان فکر می‌کنند سرطان سینه چیزی است که فقط خانم‌ها باید نگران آن باشند، اما مطلقاً اینطور نیست. خودآزمایی توده‌های سینه باید به طور منظم انجام شود و به هیچ عنوان نباید از هرگونه ناهنجاری چشم پوشی کرد.

درد شکم

درد یا گرفتگی معده می‌تواند نشانه سرطان معده یا مشکلات پانکراس باشد. هم درد‌های تیز و هم درد یا درد‌های طولانی مدت باید به همان اندازه مورد توجه جدی قرار گیرند. طبق معمول، هر مشکلی که بدون دلیل باقی می‌ماند باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

افسردگی

احساس افسردگی می‌تواند ناشی از عوامل خارجی و داخلی مختلفی باشد، از جمله تغییرات در شیمی بدن ناشی از سرطان. دوره‌های افسردگی همراه با هر گونه علائم سرطان دیگر باید توسط پزشک بررسی شود که می‌تواند مشکل را بیشتر تشخیص دهد.

زخم‌هایی که دیر التیام می‌یابند

زخم‌های دهان و سایر زخم‌هایی که بهبودی آنها بیشتر از حد معمول طول می‌کشد، می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که بدن شما مشغول مبارزه با مشکلات دیگر است. زوال پوست یا داخل دهان که ترمیم نشده است باید توسط پزشک معاینه شود تا تشخیص دهد که چه چیزی باعث اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می‌شود.
 
منبع: خبرفوری

«تابناک با تو» – این که فکر می‌کنید چون پاییز از راه رسیده و احتمالا بیشتر به سرماخوردگی و بیماری‌های ویروسی مبتلا می‌شوید، ناشی از چند باور اشتباه است. 

سرماخوردگی و آنفلوآنزا از شایع‌ترین بیماری‌ها در فصل پاییز و زمستانند اما دلیل اصلی شیوع سرد شدن هوا نیست، بلکه تحقیقات نشان داده که دلیل این شیوع بیشتر و افزایش آمار ابتلا به بیماری، ناشی از محبوس‌شدن در فضاهای بسته است. ویروس‌ها در هوای خشک، گرم و محیط‌های بسته که هوا به خوبی در آن جریان ندارد، بیشتر پخش می‌شوند. علاوه بر این احتمال تماس مستقیم با میکروب‌ها هم بیشتر است. سیستم‌های گرمایش مرکزی هم مخاط (مدافع طبیعی بدن در مقابل ویروس‌ها) را ‌خشک می‌کند و شرایط ابتلا به بیماری را تشدید می‌کنند. نه تنها این باور که دو تصور اشتباه دیگر هم درباره سرماخوردگی وجود دارد.

هوای سرد بیمارتان می‌کند؟

برخی افراد معتقدند که موی خیس و قرار گرفتن در معرض هوای سرد بعد از حمام سبب بروز سرماخوردگی می‌شود، اما واقعیت این است که هر چند وجود سرما در بدن در صورتی که احساس ضعف هم می‌کنید، ممکن است مقاومت بدن شما را کم کند، اما تنها در صورتی مبتلا به این بیماری می‌شوید که با ویروس سرماخوردگی یا آنفلوآنزا تماس داشته باشید. در حقیقت اگر بیمار هستید کمی هوای تازه می‌تواند حتی شما را سر حال بیاورد.

درمان دارویی تب خفیف

باور اشتباه دیگر هم این است که تب خفیف را باید با آسپیرین یا استامینوفن درمان کرد. تب خفیف، روش بدن برای مقابله با ویروس‌هاست و به گردش پادتن‌ها در سراسر بدن کمک می‌کند. به همین دلیل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و تب‌برهای قوی‌تر در این باره به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.

حالا با آگاهی از این باورهای اشتباه اگر به دنبال گذراندن ماه‌های سرد سال با عدم ابتلا به سرماخوردگی یا کاهش دفعات بیماری هستید، به توصیه پژوهشگران دستگاه ایمنی بدن‌تان را قوی‌تر کنید که نیازمند استفاده روزانه از آنتی‌اکسیدان‌های حاوی ویتامین‌های E،C،A است.

علاوه بر این پوشیدن لباس مناسب را فراموش نکنید چون تنظیم دمای بدن شما را در برابر لرزهای ناگهانی که عامل تضعیف سیستم ایمنی است، محافظت می‌کند. شستن مرتب دست‌ها، پوشاندن دهان هنگام سرفه یا عطسه و اجتناب از تماس نزدیک با افراد بیمار یا استفاده از ماسک می‌تواند به جلوگیری از گسترش عفونت کمک کند.

از سوی دیگر اگر می‌خواهید عملکرد سیستم ایمنی خود را بهبود بخشید و بیمار نشوید باید این چند برنامه‌ریزی مهم را در زندگی‌تان داشته باشید؛ اول تغییر درست شیوه زندگی، دوم پیروی از یک رژیم غذایی سالم، متنوع و حاوی مواد غذایی کامل و تازه، سوم خواب کافی، چهارم فراگیری کنترل موثر تنش و در نهایت انجام دادن برخی حرکات ورزشی که دستگاه گردش خون و غدد لنفاوی را تحریک می‌کند.

آگاه باشید که با سردتر شدن روزهای آینده و افزایش گرمایش داخل خانه، هوا تمایل به خشک شدن دارد که می‌تواند سیستم تنفسی را تحریک کند. استفاده از مرطوب‌کننده می‌تواند به حفظ رطوبت هوا کمک کند، تنفس را آسان‌تر کند و سوزش گلو و بینی را کاهش دهد. فعالیت بدنی منظم هم به تقویت ایمنی و بهبود سلامت روان کمک می‌کند. حتی با سرد شدن هوا، از فعالیت‌های خارج از منزل مانند پیاده‌روی برای دریافت هوای تازه و آفتاب غافل نشوید. 

منبع: همشهری آنلاین

«تابناک با تو» – سازمان جهانی بهداشت (WHO) امروز (جمعه) اولین واکسن «ام‌پاکس» (آبله میمونی) را برای استفاده جهانی تایید کرد.

این آژانس بهداشتی سازمان ملل اعلام کرد واکسن MVA-BN ساخت شرکت دارویی Bavarian Nordic A/S، تاکنون اولین واکسن بیماری آبله میمونی است که به فهرست مواردی که تایید اولیه سازمان را گرفته‌اند، افزوده می‌شود.

این واکسن در ۲ دُز به فاصله چهار هفته برای بزرگسالان ۱۸ سال و بالاتر تجویز می‌شود.

انتظار می‌رود این تاییدیه، دسترسی به واکسن را در مناطقی که با شیوع فوری بیماری مواجه هستند به‌ویژه در آفریقا بهبود بخشد و به تلاش‌ها برای کاهش انتقال و کنترل شیوع بیماری کمک کند.

تدروس آدهانوم گبریسوس، دبیرکل سازمان جهانی بهداشت گفت: این اولین تاییدیه واکسن علیه ام‌پاکس، گامی مهم در مسیر مبارزه ما با این بیماری است، هم در زمینه شیوع فعلی در آفریقا و هم در آینده.

او بر نیاز به افزایش تهیه و توزیع واکسن برای اطمینان از فراهم کردن امکان دسترسی عادلانه برای افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، تأکید کرد.

داده‌های کنونی نشان می‌دهد که این واکسن ۷۶ درصد پس از تزریق دز اول و ۸۲ درصد پس از تزریق هر دو دُز مؤثر است. WHO در عین حال بر نیاز به جمع آوری اطلاعات مستمر در مورد ایمنی و اثربخشی واکسن تاکید کرده است.

منبع: خبرفوری

«تابناک با تو» – در مورد علل و پیامد‌های خروپف، باور‌های اشتباه زیادی وجود دارد. یکی از آنها باور به این است که مردان بیشتر از زنان خروپف می‌کنند. هر کسی هم روش خاص خود را برای مقابله با این مشکل دارد، یکی از بالش‌های ارگونومیک استفاده می‌کند و دیگری با سقلمه‌زدن به فرد خروپف‌کننده او را از خواب بیدار می‌کند.

همه ما اهمیت خواب خوب شبانه را می‌دانیم، اما دلایل زیادی وجود دارد که باعث می‌شود تحقق آن دشوار باشد. بر اساس پژوهش‌های جدید افرادی که خروپف می‌کنند به میزان قابل توجهی با افزایش خطر ابتلا به سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی و زوال عقل روبرو هستند.

روزنامه فرانسوی لوفیگارو در مصاحبه با متخصصان خواب، صحت و سقم باور‌های عمومی در مورد خروپف را جویا شده است.

«خروپف عمدتا مربوط به مردان است»

غلط است. تصور اینکه زنان از خروپف در امان هستند، یک تصور غلط است. دکتر ژوستین فریجا، پزشک خواب در بیمارستان بیشا (پاریس) تأکید می‌کند: «هرچند که مدت زیادی است که تصویر خروپف به مردان نسبت داده شده، اما زنان نیز به همان اندازه مردان خروپف می‌کنند. علت آن هم این است که سبک‌های زندگی زنان و مردان به هم نزدیک‌تر شده است. زنان بیشتر از گذشته سیگار می‌کشند و همچون مردان به اضافه وزن دچار می‌شوند، این دو عامل خطر خروپف را افزایش می‌دهند.»

اگرچه هورمون‌های زنانه به طور کلی محافظتی در برابر بروز آپنه خواب فراهم می‌کنند، اما این محافظت با شروع یائسگی از بین می‌رود.

دکتر ژیل بسناینو، متخصص گوش، حلق و بینی در پاریس می‌گوید: «در این دوران، چربی‌ها به سمت بالای بدن، به ویژه ناحیه گلو، منتقل می‌شوند که مسیر را برای خروپف هموار می‌کند.» علاوه بر این، زنان ممکن است ویژگی‌های آناتومیکی مشابهی با مردان داشته باشند که به خروپف می‌انجامد.»

«من خروپف می‌کنم، چون دچار انسداد بینی شدم»

هم می‌تواند درست باشد و هم نادرست. دکتر فریجا توضیح می‌دهد: «انسداد بینی در اثر سرماخوردگی می‌تواند عاملی برای خروپف باشد. غشا‌های مخاطی ضخیم‌تر شده و ترشحات بینی مانع از جریان آزاد هوا می‌شود و آن را به جریان هوای پر سر و صدا تبدیل می‌کند.»

علاوه بر انسداد بینی، عوامل دیگری نیز می‌توانند عامل خروپف باشند. دکتر بسناینو می‌گوید: «برخی ناهنجاری‌های آناتومیکی نیز می‌توانند مانع از عبور صحیح هوا در هنگام خواب شوند. از جمله این موارد می‌توان به لوزه‌های بزرگ، زبان حجیم، کام قوسی‌شکل (خیلی باریک و عقب)، فک‌های پایین‌آمده یا انحراف تیغه بینی اشاره کرد.»

«خروپف کردن یک امر طبیعی است»

غلط است. اگرچه خروپف گهگاهی، به‌ویژه در فصل سرماخوردگی یا پس از یک وعده غذای سنگین، نگران‌کننده نیست، اما دکتر فریجا توضیح می‌دهد: «خروپف زمانی غیرعادی می‌شود که منظم باشد یا برای اطرافیان آزاردهنده باشد. خروپف لزوماً به معنای بیماری نیست، اما نشانه‌ای از تنگی مجاری هوا است و می‌تواند وجود آپنه خواب را نشان دهد. هرچند همه کسانی که خروپف می‌کنند دچار آپنه نیستند، اما تقریباً همه افرادی که آپنه خواب دارند، خروپف می‌کنند.»

این بیماری خاموش باعث کاهش میزان اکسیژن در خون، افزایش ضربان قلب و فشار خون می‌شود که می‌تواند عواقب قلبی‌عروقی جدی مانند فشار خون بالا، فیبریلاسیون دهلیزی و سکته‌های مغزی را به دنبال داشته باشد. با وجود اینکه ۳۰ درصد از مردم دچار خروپف هستند، اما نباید آن را نادیده گرفت. بهتر است با پزشک معالج خود در این باره صحبت کنید و در صورت لزوم از او بخواهید که شما را به یک پزشک متخصص خواب ارجاع دهد.

 برای مقابله با خروپف مداوم، کاهش چند کیلو وزن، پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و انجام منظم فعالیت‌های بدنی، اولین و موثرترین اقداماتی هستند که باید انجام شوند

«خروپف‌کنندگان خواب سنگینی دارند»

غلط است. دکتر بسناینو توضیح می‌دهد: «عبور هوا از مجاری تنفسی فوقانی در افرادی که خروپف می‌کنند دشوارتر است، و این باعث می‌شود بدن برای حفظ جریان هوا تلاش بیشتری کند و این امر به خستگی منجر می‌شود. علاوه بر این، صدای خروپف، خود می‌تواند عامل اختلال خواب باشد. خروپف می‌تواند به ۹۰ دسی‌بل، یعنی صدای یک ماشین چمن‌زنی برسد. به همین دلیل، برخی افراد حتی از صدای خروپف خود بیدار می‌شوند.»

در صورت آپنه خواب، شب‌ها نیز چندان آرام‌بخش نیستند. دکتر فریجا توضیح می‌دهد: «دفعات مکرر آپنه باعث ایجاد بیدارخوابی‌های بسیار مقطعی می‌شوند که ساختار خواب را مختل کرده و منجر به کاهش مراحل خواب عمیق می‌شود. افرادی که از آپنه خواب رنج می‌برند، اغلب شب‌ها را با احساس بد خوابی به پایان می‌رسانند و در طول روز دچار خستگی یا حتی خواب‌آلودگی می‌شوند. علاوه بر تأثیرات منفی بر خواب و سلامت عمومی، آپنه خطر وقوع حوادث خانگی، ترافیکی و شغلی را نیز افزایش می‌دهد.»

«اضافه‌وزن باعث خروپف می‌شود»

درست است. هنگام خواب، عضلات اطراف حلق به‌طور طبیعی تمایل به از دست دادن قوام خود دارند که باعث افتادگی ساختار‌های نرم مانند زبان، زبان کوچک و نرم‌کام می‌شود. این پدیده با مصرف قرص‌های خواب‌آور، الکل و به‌ویژه اضافه‌وزن تشدید می‌شود. دکتر بسناینو توضیح می‌دهد: «اضافه‌وزن تنها باعث بزرگ شدن شکم نمی‌شود، بلکه چربی‌ها در نواحی مختلفی از جمله دیواره‌های حلق و پایه زبان نیز تجمع می‌یابند.» این تجمع چربی‌ها باعث تنگ‌تر شدن مجاری تنفسی می‌شود که جریان هوا را مختل کرده و خروپف را تشدید می‌کند.

برای مقابله با خروپف مداوم، کاهش چند کیلو وزن، پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و انجام منظم فعالیت‌های بدنی، اولین و موثرترین اقداماتی هستند که باید انجام شوند. این تغییرات می‌توانند به کاهش تجمع چربی در ناحیه گلو و بهبود جریان هوا در هنگام خواب کمک کنند.

«با گرفتن بینی می‌توانم خروپف همسرم را کاهش دهم»

غلط است. گرفتن بینی یا سقلمه زدن برای متوقف کردن خروپف عزیزتان، تنها او را از مرحله خواب عمیق به خواب سبک منتقل می‌کند. دکتر ژیل بسناینو توضیح می‌دهد: «اگرچه این روش در لحظه مؤثر است، اما مانع از بازگشت خروپف او نمی‌شود و معمولاً خروپف به سرعت از سر گرفته می‌شود. مهم‌تر از همه، این کار به‌طور قابل‌توجهی کیفیت خواب را مختل می‌کند.»

«خوابیدن به پهلو به جلوگیری از خروپف کمک می‌کند»

هم درست است و هم نادرست. برخی افراد تنها زمانی خروپف می‌کنند که به پشت می‌خوابند، که به آن «خروپف وضعیتی» گفته می‌شود. دکتر بسناینو توضیح می‌دهد: «در این حالت، زبان و بافت‌های نرم به سمت عقب می‌افتند و حلق را تحت فشار قرار می‌دهند، و فضای عبور هوا را مسدود می‌کنند.» بنابراین، خوابیدن به پهلو یا روی شکم می‌تواند به کاهش خروپف در این افراد کمک کند.

اما در مورد برخی دیگر از خروپف‌کنندگان، وضعیت خواب مهم نیست: آنها اگر درمان مناسب دریافت نکنند، در هر حالتی خروپف می‌کنند.

«بالش‌های ویژه ناکافی هستند»

درست است. بالش‌های ویژه برای خروپف‌های وضعیتی، مجرای حلق را باز نگه می‌دارد. آنها فرد را وادار می‌کنند که سرش را خم کند یا از خوابیدن به پشت جلوگیری می‌کنند.

با وجود اینکه این بالش‌ها اغلب راحت نیستند، دکتر فریجا هشدار می‌دهد که «این بالش‌های ارگونومیک درمان‌هایی بسیار موقتی و ناکافی هستند. هرچند که این بالش‌ها در زمان خوابیدن به درست قرار گرفتن فرد کمک می‌کنند، اما قادر به جلوگیری از حرکات متعدد بدن در حین خواب نیستند.»

برخی افراد ترجیح می‌دهند برای جلوگیری از به پشت خوابیدن به روش‌های سنتی، مانند دوختن یک توپ تنیس به پشت لباس روی بیاورند. این روش اقتصادی است، اما شب‌های ناراحت‌کننده‌ای را به دنبال دارد. دکتر فریجا توصیه می‌کند: «بهتر است از دستگاه‌های پزشکی مانند Ronfless یا Pasuldo استفاده کنید که به‌طور خاص برای آپنه‌های وضعیتی طراحی شده‌اند.»

«باید جراحی کنید»

غلط است. جراحی نرم‌کام، که در چند دهه پیش رایج بود، اکنون بسیار نادر شده است، زیرا دردناک و کم‌اثر است. دکتر بسناینو می‌گوید: «جراحی تنها در مواردی با مشکلات آناتومیکی بسیار خاص، مانند لوزه‌های بسیار بزرگ یا زبان کوچک بسیار بلند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حال حاضر، درمان‌های کم‌تهاجمی و کم‌دردتر مانند رادیوفرکانسی برای سفت کردن دیواره‌های کام به بیماران پیشنهاد می‌شود.»

در صورت خروپف همراه با آپنه خواب، راه‌حل غالباً استفاده از ماسک شبانه متصل به یک پمپ فشار مثبت است که به عبور جریان هوا در مجاری تنفسی کمک می‌کند. همچنین، خروپف‌کنندگان می‌توانند از اورتِزهای پیشرفته فک استفاده کنند که به همان اندازه موثر است.

منبع: خبرفوری

«تابناک با تو» – رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های نوپدید و بازپدید انستیتو پاستور ایران ضمن اشاره به «اعلام ۸ وضعیت اضطراری بهداشتی با اهمیت بین‌المللی از سوی سازمان جهانی بهداشت و از سال ۱۳۸۸ تاکنون»، در عین حال با مروری بر تاریخچه بیماری آبله میمونی به عنوان چالشی نوپدید برای دنیا، وضعیت فعلی این بیماری و اقدامات پاستور برای مقابله با شیوع آن را تشریح کرد.

وی با بیان اینکه «بیماری‌های نوپدید» “Emerging Infectious Disease” اشکال گوناگونی دارند، اظهار کرد: بعضی از بیماری‌های نوپدید برای اولین بار گزارش می‌شوند؛ به طور مثال، کووید۱۹ یک بیماری نوپدید به حساب می‌آید؛ چرا که تا پیش از شیوع آن برای بشر ناشناخته بود و برای اطلاع از جنبه‌های مختلف اپیدمیولوژی، پیشگیری و درمان آن نیاز به گذشت زمان بود؛ البته همین ناشناخته بودن زمینه را برای گسترش این دسته از بیماری‌ها فراهم می‌کند.

وی گفت: گاهی اوقات یک بیماری نوپدید برای سال‌ها در یک منطقه جغرافیایی خاص شایع و بومی است؛ اما شرایط انتقال آن به سایر نقاط وجود نداشته است. به طور مثال، بیماری‌هایی مانند «ابولا»، «زیکا» و «آبله ام» (آبله میمونی)، در مناطق محدودی از جهان برای سال‌ها و یا دهه‌ها در گردش بوده‌اند و در این میان، «آبله ام» در قاره آفریقا به ویژه آفریقای مرکزی شایع بوده است.

این اپیدمیولوژیست درباره نوع دیگر بیماری‌های نوپدید نیز به ایسنا توضیح داد: گاهی‌اوقات، بشر نسبت به یک بیماری آگاهی نسبی دارد، اما به دلیل ایجاد تغییرات در عامل ایجادکننده آن بیماری، «راه‌های انتقال»، «تظاهرات بالینی» یا «شدت بیماری» تغییر می‌کند. در این رابطه، موضوع «مقاومت آنتی‌بیوتیکی» یا «کم شدن کارایی واکسن‌های موجود» مطرح می‌شود که یکی از چالش‌های عصر حاضر است.

بیماری‌های بازپدید چیست؟

رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های نوپدید و بازپدید انستیتو پاستور ایران درباره بیماری‌های بازپدید نیز گفت: بشر با اقدامات خود توانسته است گردش برخی بیماری‌ها را محدود کند؛ اما تغییرات در جامعه جهانی، شرایط را برای گردش مجدد این بیماری‌ها فراهم کرده است؛ به طور مثال طی سال‌های اخیر با تغییرات آب‌وهوایی با بازپدیدی بیماری‌هایی مانند «مالاریا» مواجه هستیم.

وی ادامه داد: یک بازپدیدی دیگر این روزها، در مورد بیماری فلج اطفال است. اگرچه گردش بیماری فلج‌اطفال در چند سال اخیر محدود به مناطق خاصی از جهان بوده، اما این روز‌ها شاهد گردش ویروس عامل فلج‌اطفال در منطقه «غزه» هستیم که باعث واکسیناسیون گسترده در این منطقه علیه این بیماری شده است.

عوامل گسترش‌دهنده بیماری‌های نوپدید و بازپدید

مصطفوی در ادامه صحبت‌هایش با بیان اینکه نحوه ارتباط بشر نیز در دنیای امروز تغییر کرده است، افزود: با توجه به گسترش ارتباطات جوامع انسانی، هر گونه گزارش از طغیان یک بیماری با قابلیت اپیدمی در یک نقطه از دنیا می‌تواند تهدیدی برای همه جامعه جهانی باشد. عواملی مانند تغییرات اقلیمی، جهانی‌سازی، سفر‌های بین‌المللی، تغییرات در استفاده از زمین (فعالیت‌های انسانی مانند جنگل‌زدایی، کشاورزی و شهرنشینی می‌توانند زیستگاه‌های طبیعی را تغییر دهند و تماس بین انسان‌ها و حیوانات وحشی را افزایش دهند)، مقاومت دارویی، افزایش جمعیت و تراکم جمعیتی، شرایط ضعیف بهداشتی (فقدان دسترسی به خدمات بهداشتی، آب سالم و شرایط بهداشتی مناسب می‌تواند به گسترش بیماری‌ها کمک کند)، تغذیه نامناسب (کمبود مواد غذایی و تغذیه نامناسب می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند و افراد را مستعد ابتلا به بیماری‌ها کند)، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگی اشتباه (عادات رفتاری، اعتقادات فرهنگی و عدم آگاهی درباره بهداشت) و نقص در سیستم‌های بهداشتی به تنهایی یا به صورت ترکیبی می‌توانند خطر گسترش بیماری‌های نوپدید و بازپدید را در دنیای امروز افزایش دهند.

منشاء حیوانی در ۷۰ درصد بیماری‌های شایع نوپدید و بازدید

رئیس بخش اپیدمیولوژی و آمار زیستی انستیتو پاستور ایران با بیان اینکه بیماری‌های نوپدید و بازپدید جزو جدایی ناپذیر از دنیای مدرن هستند، توضیح داد: باتوجه به شرایط دنیای امروز و گسترش بیماری‌های نوپدید و بازپدید، انتظار می‌رود که به منظور کنترل و پاسخ به این بیماری‌ها در سطوح بین‌المللی و ملی برنامه‌ریزی مناسب صورت گیرد. 

وی درباره منبع بیماری‌های نوپدید و بازپدید نیز به ایسنا گفت: گفته می‌شود حدود ۷۰ درصد بیماری‌های شایع در جمعیت انسانی به ویژه بیماری‌های نوپدید و بازپدید، منشاء حیوانی دارد.

شرط کنترل شیوع بیماری‌های نوپدید

مصطفوی در پاسخ به این پرسش که «تا چه میزان بشر می‌تواند نسبت به بیماری‌های نوپدید و بازپدید پاسخ مناسب دهد؟» گفت: پاسخ مناسب جامعه امروز به بیماری‌های نوپدید و بازپدید به عوامل متعددی وابسته است که اهم آن وابسته به میزان پیشرفت علمی، همکاری‌های بین‌المللی، زیرساخت‌های بهداشتی و آگاهی عمومی است. واقعیت آن است که انجام تحقیقات پیشرو در زمینه‌هایی نظیر ژنتیک، میکروبیولوژی و داروسازی می‌تواند به شناسایی سریع‌تر ویروس‌ها و باکتری‌ها و توسعه واکسن‌ها و درمان‌های جدید کمک کند. از طرفی کشور‌های با زیرساخت‌های بهداشتی مناسب، توانایی بیشتری در کنترل شیوع این دسته از بیماری‌ها خواهند داشت. این موضوع شامل دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، تجهیزات پزشکی و پرسنل آموزش دیده است. کشور‌ها باید سیستم‌های پایش و ردیابی موارد مشکوک خود را توسعه دهند تا بتوانند به شناسایی سریع و کنترل شیوع این بیماری‌ها در هر نقطه از جهان کمک کنند.

ضرورت افزایش آگاهی عمومی درباره رفتار‌های صحیح بهداشتی

وی ادامه داد: موضوعی که در این میان باید مدنظر قرار گیرد توجه به افزایش آگاهی عمومی درباره پیشگیری از بیماری‌ها و رفتار‌های بهداشتی صحیح است که نقش مهمی در کاهش شیوع بیماری‌ها ایفا می‌کند. باید توجه داشته باشیم که شیوع بیماری‌ها معمولاً مرز‌ها را نمی‌شناسد و همکاری بین کشور‌ها برای تبادل اطلاعات، منابع و تجارب می‌تواند به کنترل بهتر بیماری‌های عفونی کمک کند. موضوع دیگری که باید در این رابطه مورد توجه قرار گیرد، سرمایه‌گذاری خاص در مراکز تحقیقاتی و آزمایشگاه‌ها برای مطالعه بیماری‌های نوپدید و بازپدید است. با این حال، چالش‌هایی نظیر نابرابری‌های اجتماعی ممکن است بر توانایی بشر در پاسخ به این بیماری‌ها تأثیر بگذارد. بنابراین، پاسخ مناسب به این بیماری‌ها نیازمند یک رویکرد جامع و چندجانبه است.

۸ وضعیت اضطراری بهداشت عمومی از سال ۱۳۸۸ تاکنون

این متخصص درباره «شرایط اضطراری بهداشتی با اهمیت بین‌المللی» نیز بیان کرد: وضعیت‌های اضطراری بهداشتی با اهمیت بین المللی “Public Health Emergencies of International Concern” به وضعیتی اطلاق می‌شود که به دلیل شیوع یک بیماری یا مشکل بهداشتی، تهدیدی جدی برای سلامت عمومی در سطح جهانی باشند و نیاز به اقدام فوری و هماهنگ بین‌المللی وجود داشته باشد. این وضعیت‌ها توسط سازمان جهانی بهداشت اعلام می‌شود و نیاز به همکاری بین‌المللی برای کنترل و مدیریت آنها است.

وی در این باره افزود: کمیته‌ای در سازمان جهانی بهداشت با بررسی شرایط نسبت به اعلام شرایط اضطراری اقدام می‌کند. اگر این کمیته به این نتیجه برسد که یک بیماری می‌تواند جامعه جهانی را تحت تاثیر قرار دهد از کشور‌ها می‌خواهد پاسخ سریع به آن تهدید نشان دهند.

وی گفت: وضعیت‌های اضطراری بهداشتی با اهمیت بین‌المللی یک بیانیه رسمی است که متعاقب اعلام آن، کشور‌های عضو سازمان بهداشت جهانی موظفند تمامی امکانات و نیرو‌های خویش را در زمینه اداره و پیشگیری از ادامه بحران به کار گیرند. شرایط اضطراری بهداشتی با اهمیت بین‌المللی در صورتی اعلام می‌شود که تهدید جدی برای سلامت عمومی در سطح جهانی باشد، پتانسیل انتقال بین‌المللی را داشته باشد و نیاز به اقدام فوری و هماهنگ بین‌المللی برای کنترل وضعیت وجود داشته باشد.

رئیس بخش اپیدمیولوژی و آمار زیستی انستیتو پاستور ایران افزود: نخستین بیانیه وضعیت اضطراری بهداشتی بین‌المللی هنگام همه‌گیری جهانی آنفلوانزای خوکی در سال ۱۳۸۸ اعلام شد. دومین بیانیه به هنگام بازگشت مجدد بیماری فلج اطفال در اردیبهشت سال ۱۳۹۳ اعلام شد. سومین بیانیه در شهریور سال ۱۳۹۳ و به هنگام همه‌گیری بیماری ویروسی ابولا در غرب آفریقا اعلام شد. پس از شیوع ویروس زیکا در آمریکای جنوبی در سال ۲۰۱۶، سازمان بهداشت جهانی برای چهارمین بار اعلام وضعیت اضطراری بهداشت عمومی داشت. پنجمین بار در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۹ پس از افزایش سریع آمار تلفات بیماری ابولا در سراسر جهان، سازمان جهانی بهداشت مجددا برای این بیماری اعلام وضعیت اضطراری کرد. برای ششمین بار در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۹۸ به دلیل شیوع ویروس کرونا اعلام وضعیت اضطراری شد. هفتمین اعلام وضعیت اضطراری مربوط به آبله ام (میمونی) بود که در سال ۱۴۰۱ اعلام و در سال ۱۴۰۲ پایان یافت. هشتمین و آخرین مورد اعلام وضعیت اضطراری متعاقب اپیدمی اخیر آبله ام (میمونی) در کنگو و چند کشور آفریقایی اعلام شد.

ایشان گفت: وضعیت‌های اضطراری بهداشت عمومی با اهمیت بین المللی در به روزرسانی مقررات بهداشتی بین‌المللی در سال ۲۰۰۵ به مقررات بین المللی بهداشتی “International Health Regulations” اضافه شد. این مقررات بین‌المللی یک توافق‌نامه جهانی است که توسط سازمان بهداشت جهانی تدوین شده و هدف آن بهبود پاسخ به تهدیدات بهداشتی جهانی و مدیریت شیوع بیماری‌ها است. این مقررات را ۱۹۶ کشور و از جمله جمهوری اسلامی ایران پذیرفته‌اند. اهداف اصلی مقررات بهداشتی بین‌المللی، پیشگیری و کنترل شیوع بیماری‌ها، کمک به گزارش‌دهی بهتر و تبادل اطلاعات، تقویت زیرساخت‌های بهداشتی، افزایش همکاری بین‌المللی و توسعه توانمندی‌های محلی برای شناسایی، ارزیابی و پاسخ به تهدیدات بهداشتی است.

نگاهی به تاریخچه بیماری آبله میمونی

مصطفوی ضمن اشاره به اعلام وضعیت اضطرای بهداشتی اخیر در مورد آبله ام (میمونی) گفت: این بیماری عمدتاً در مناطق جنگلی آفریقا مشاهده می‌شود و به دلیل شباهت‌هایش با آبله، به این نام نام‌گذاری شده است. آبله میمونی برای اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میمون در دانمارک شناسایی شد. اما اولین موارد انسانی در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو گزارش شد. پس از شناسایی اولیه، موارد دیگری از آبله میمونی در کشور‌های آفریقایی به‌ویژه در کنگو، نیجریه و گینه مشاهده شده است. این بیماری معمولاً در مناطق دورافتاده و جنگلی شیوع دارد و به‌ندرت در خارج از آفریقا گزارش شده بوده است. در سال ۲۰۰۳، اولین شیوع آبله میمونی در ایالات متحده آمریکا گزارش شد. این شیوع به دلیل واردات حیوانات وحشی از آفریقا رخ داد. پس از آن در سال ۲۰۲۲، موارد غیرمعمولی از آبله میمونی در کشور‌های مختلف جهان، از جمله اروپا و آمریکا، گزارش شد. این شیوع به سرعت توجه جامعه جهانی را جلب کرد و سازمان بهداشت جهانی اعلام وضعیت اضطراری بهداشتی با اهمیت بین المللی نمود. به این ترتیب بود که در سال ۲۰۲۲، هزاران مورد در کشور‌های مختلف از جمله بریتانیا، اسپانیا، پرتغال و ایالات متحده آمریکا ثبت شد.

تفاوت آبله میمونی کلاد ۱ و ۲

استاد اپیدمیولوژی انستیتو پاستور ایران گفت: ویروس آبله میمونی دسته یا کلاد ۱ b، که در حال حاضر باعث اعلام وضعیت اضطراری بهداشتی با اهمیت بین المللی شده است، باعث بیماری شدیدتری نسبت به ویروس آبله میمونی دسته یا کلاد ۲ می‌شود که در سال ۲۰۲۲ در سطح جهان گسترش یافت.

مصطفوی با بیان اینکه فرم جدید این بیماری نسبت به فرم قبلی آن متفاوت است، توضیح داد: سرعت گسترش، سرعت انتقال و میزان مرگ‌ومیر بیماری آبله‌میمونی ۱ b نسبت به کلاد نوع ۲ بیشتر است.

این متخصص اپیدمیولوژی گفت: شیوع‌های اخیر این بیماری در کنگو، کشوری که ویروس برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ در آن کشور در انسان شناسایی شد، نگرانی‌های جدیدی را برانگیخته است.

وی با بیان اینکه بیش از ۱۰۰ هزار مورد تایید شده ابتلا به آبله ام از زمان شروع شیوع جهانی آن در سال ۲۰۲۲ به سازمان جهانی بهداشت گزارش شده است، با اشاره به افزایش بی‌سابقه موارد ابتلا به این بیماری در آفریقا گفت: اکنون انتقال در جمهوری دموکراتیک کنگو با ۹۰ درصد موارد گزارش شده در سال ۲۰۲۴ متمرکز شده است. بر اساس گزارش‌های رسمی امسال، در حدود ۱۴ هزار مورد مشکوک و تأیید شده آبله ام و بیش از ۴۵۰ مورد مرگ ناشی از آن ثبت شده است که کودکان کمتر از ۱۵ سال ۶۸ درصد موارد ابتلا و ۸۵ درصد مرگ‌ومیر‌ها را تشکیل می‌دهند.

شیوع محدود آبله میمونی جدید در خارج از قاره آفریقا

وی گفت: بررسی‌ها بیانگر این است که شیوع آبله‌میمونی نوع جدید در خارج از قاره آفریقا بسیار محدود بوده؛ به نحوی که ابتلای یک نفر در سوئد و یک نفر در تایلند گزارش شده است. همچنین ابتلای دو نفر در پاکستان گزارش شده، اما اطلاعات زیادی درباره اینکه بیماری آنها از چه نوع آبله‌میمونی است در دسترس نیست.

راه‌های انتقال آبله میمونی جدید

این اپیدمیولوژیست درباره راه‌های انتقال بیماری آبله‌میمونی جدید بیان کرد: انتقال آبله میمونی کلاد۲ (که در سال ۲۰۰۲ مشکل بهداشتی بین‌المللی ایجاد کرد) در میان همجنس‌گرایان زیاد بود، اما در آبله‌میمونی جدید (کلاد ۱ b) علاوه بر انتقال این بیماری در رابطه جنسی افراد غیرهمجنس، این بیماری از طریق تماس نزدیک پوستی یا تنفسی هم به فرد دیگر منتقل می‌شود. تماس با اشیای آلوده نیز می‌تواند سبب انتقال بیماری شود. اجتناب از تماس با حیوانات وحشی، حفظ بهداشت فردی از جمله شستشوی دست‌ها با آب و صابون، استفاده از وسایل محافظت شخصی از جمله ماسک و دستکش هنگام تماس با حیوانات مشکوک به آلودگی و واکسیناسیون اقداماتی هستند که برای پیشگیری از ابتلا به این عفونت در مناطق آلوده و درگیر توصیه می‌شوند.

و، اما واکسن آبله میمونی

رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های نوپدید و بازپدید انستیتو پاستور ایران درباره واکسن بیماری آبله‌میمونی نیز توضیح‌داد: سازمان بهداشت جهانی دو واکسن را برای آبله میمونی تایید کرده، اما واکسن‌های در دسترس محدود هستند و منابع مالی برای تامین واکسن باید تامین شود؛ بنابراین به دلیل اینکه کشور‌های کم‌برخوردار درگیر آبله‌میمونی هستند برای تهیه واکسن نیازمند کمک خارجی هستند.

این اپیدمیولوژیست گفت: کشور‌های آفریقایی درگیر شیوع آبله ام در حال حاضر، بر خلاف کشور‌های غربی به ذخایر واکسن و دارو‌های ضد ویروسی که به پایان دادن شیوع بین‌المللی سال ۲۰۲۲ یاری رساند، دسترسی ندارند؛ ولی برنامه‌ریزی‌ها برای پاسخ به این اضطرار بهداشتی توسط سازمان‌های بین‌المللی در حال دنبال است.
شیوع آبله میمونی را می‌توان متوقف کرد؛ اما…

رئیس بخش اپیدمیولوژی انستیتو پاستور ایران گفت: شیوع فعلی آبله ام را می‌توان کنترل و متوقف کرد، اما انجام این کار مستلزم اقدام هماهنگ بین آژانس‌های بین‌المللی و شرکای ملی و محلی، مردم، محققان و تولیدکنندگان واکسن و دارو‌ها است.

اهمیت رصد مرز‌ها و پایش بیماری

رییس مرکز تحقیقات بیماری‌های نوپدید و بازپدید انستیتوپاستور همچنین با تاکید بر اهمیت پایش این بیماری در کشور، گفت: رصد مرز‌ها به جهت پایش ورود این بیماری به کشور اهمیت دارد؛ بر همین اساس پایش افرادی که از مناطق آلوده وارد کشور می‌شوند در دستور کار سیستم بهداشتی کشور است. علاوه بر رصد و پایش مرز‌ها باید آموزش لازم در خصوص چگونگی مواجهه با این بیماری به پزشکان و سیستم بهداشتی و درمانی کشور داده شود.

اقدامات انستیتوپاستور برای مقابله با اضطرار آبله میمونی

رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های نوپدید و بازپدید انستیتو پاستور ایران در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: همکاران ما در بیش از ۱۰۰ سال گذشته در کنترل اپیدمی‌های بیماری‌های واگیردار متعددی نظیر آبله، آنفلوانزا، طاعون، وبا، مالاریا، سل و… و. نقش مهمی داشته‌اند و اینبار نیز محققان و همکاران ما در انستیتو پاستور ایران در کنار سایر ارکان سیستم بهداشتی درمانی در تلاش هستند تا این اضطرار بهداشتی بین‌المللی برای کشور چالش و مشکل جدی بهداشتی ایجاد نکند. 

منبع: خبر فوری

«تابناک با تو» – دستشویی رفتن در روز چند بار باید باشد؟ آیا تا به حال کنجکاو بوده اید که بدانید چند بار اجابت مزاج در روز طبیعی محسوب می‌شود یا اینکه تغییر قوام و رنگ و بوی مدفوع نشانه چیست؟

دستشویی رفتن در روز چند بار باید باشد؟

حرکات روده، یک ضرورت برای زندگی است، به شما اجازه می‌دهند ضایعات رژیم غذایی خود را از این طریق خالی و دفع کنید. در حالی که تمام افراد دستشویی می‌کنند,، اما فرکانسش تا حد زیادی تغییر می‌کند.

برخی محققان نشان می‌دهند که سه حرکت روده در یک روز، تا سه بار در هفته نرمال و طبیعی می‌باشد. برخی اوقات ثبات مدفوع یک فرد می‌تواند شاخص مهمی از سلامت روده او باشد با این حال، اگر یک فرد اغلب به اندازه کافی یا زیادی دستشویی کند، هر دو می‌توانند باعث مشکلات جدی سلامتی شوند.

تعداد دستشویی رفتن در روز چقدر است؟

میزان ثابتی برای تعداد دفعاتی که فرد باید دستشویی کند، وجود ندارد؛ به عنوان یک قاعده کلی، دفع مدفوع سه بار در یک روز، تا سه بار در هفته نرمال است.

اکثر افراد یک الگوی منظم دفع مدفوع دارند:

آن‌ها هر روز یک تعداد تقریبا یکسان و در یک زمان مشابه در روز دستشویی می‌کنند.

بر اساس یک نظرسنجی از بیش از ۲۰۰۰ شرکت کننده، پاسخگویان الگو‌های زیر را برای دستشویی گزارش دادند:

تقریباً ۵۰ درصد افراد یک بار در روز.

۲۸ درصد ۲ بار در روز.

۵.۶ درصد ۱ تا ۲ بار در هفته دستشویی می‌کنند.

اکثر پاسخ دهندگان (۶۱.۳ درصد) میانگین دستشویی را در صبح گزارش کردند.

۲۲ درصد دیگر نیز در بعد از ظهر گزارش دادند و تنها ۲.۶ درصد از آن‌ها آخر شب را گفتند.

نزدیک به ۳۱ درصد پاسخ دهندگان گزارش دادند که مدل مدفوعشان شبیه به یک سوسیس یا یک مار است که بافتی نرم و صاف دارد.

چه چیزی می‌تواند بر تعداد دستشویی رفتن در روز تاثیر بگذارد؟

عوامل متعددی می‌توانند بر میزان و چگونگی فرم مدفوع شما تاثیر بگذارند. این گزینه ها، می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

رژیم:

فیبر‌های حلال و غیر قابل حل در اشکال غلات کامل، سبزیجات، و میوه‌ها می‌توانند توده‌هایی را به مدفوع شما اضافه کنند و حرکات روده را ترویج دهند. اگر مقدار قابل توجهی از این غذا‌ها را در رژیم غذایی خود نداشته باشید، ممکن است به طور مرتب دستشویی نروید.

همچنین مایعات، آن را نرم‌تر و آسان‌تر می‌کند و باعث عبور بهتر مدفوع می‌شود. به همین دلیل است که بسیاری از پزشکان توصیه می‌کنند در صورتی که مبتلا به یبوست هستید، جذب مایعات را افزایش دهید و در طول روز حداقل دو لیتر آب بنوشید.

تغذیه از عوامل تاثیر گذار بر تعداد دستشویی رفتن در روز

مایعات:

از آنجا که روده بزرگ آب اضافی را جذب می‌کند، نوشیدن مایعات به اندازه ناکافی مدفوع را سفت می‌کند و دستشویی رفتن را دشوارتر می‌کند. کسی که یبوست را تجربه می‌کند، باید مصرف و جذب مایعات خود را افزایش دهد تا به خودش کمک کند.

سطح فعالیت:

حرکات حلقوی، حرکت روده‌ای داخلی است که مواد غذایی هضم شده را جلو می‌برد تا به عنوان مدفوع دفع شود. شما می‌توانید به همراه فعالیت بدنی، مانند پیاده روی و یا درگیر شدن با دیگر اشکال ورزشی، به این حرکت کمک کنید.

بیماری مزمن یا حاد:

برخی بیماری‌های مزمن نظیر بیماری روده ملتهب (که شامل بیماری کرون و کولیت و زخم معده) است، می‌تواند باعث افزایش حرکات روده پس از دوره‌های یبوست شود.

در بخش سلامت نمناک اشاره کرده ایم که بیماری‌های حاد مانند بیماری‌های ویروسی معده و روده و یا آسیبی که به خاطر آن نیاز دارید، دارو‌های درد را مصرف کنید، می‌توانند باعث فعالیت آهسته‌تر روده و ایجاد تغییراتی در الگو‌های دستشویی شود.

هورمون ها:

برخی هورمون ها، مثل پروژسترون و استروژن، می‌توانند بر تعداد دستشویی رفتن یک زن تاثیر بگذارند. به عنوان مثال، برخی از زنان در روز‌های منتهی به پریود و در آغاز دوره خود به دفعات بیشتری دستشویی می‌روند.

عوامل اجتماعی:

برخی افراد در دستشویی رفتن در مکان‌های عمومی، در محل کار، یا زمانی که افراد دیگر در آن نزدیکی هستند، مشکل دارند. این می‌تواند باعث شود که فردی ” بیش از حد لزوم دستشویی اش را نگه دارد. در طول زمان، بدن قادر نیست به سرعت به نشانه‌های دستشویی رفتن واکنش نشان دهد، که می‌تواند باعث شود فرد احساس یبوست و یا احساس ناراحتی کند.

سن:

هرچه پیرتر می‌شوید و سن بالاتر می‌رود، احتمال بیشتری وجود دارد که به یبوست مبتلا شوید. این به علت تعدادی از عوامل، از جمله کاهش حرکت معده است که باعث کاهش هضم می‌شود، کاهش تحرک، و مصرف دارو‌های بسیار نیز ممکن است سلامت روده را کم کند.

انسجام مدفوع شما به چه معناست؟

وقتی نوبت به حرکات روده نرمال می‌رسد، ثبات حرکات روده شما می‌تواند علاوه بر فرکانس یک عامل باشد. عبور باید نرم و نسبتاً آسان باشد. آن‌ها عموماً شبیه به یک مار یا سوسیس هستند، زیرا این آینه درون روده‌ها وجود دارد. به طور کلی، باید به خاطر از بین رفتن گلبول‌های قرمز خون در بدن، قهوه‌ای باشد.

“مدفوع شل یا آبکی می‌تواند نشان دهد که شما تحریک گوارشی دارید و مدفوعتان در زمان عبور از روده‌ها خیلی سریع حرکت می‌کند. ممکن است به یک مشکل تبدیل شود نه تنها به این دلیل که باید به دفعات بیشتری دستشویی کنید، بلکه به این دلیل که بدن شما مواد غذایی زیادی را از مدفوعتان جذب نمی‌کند.

بر عکس، مدفوع‌هایی که به سختی از روده عبور می‌کنند، دشوار است. آن‌ها ممکن است موجب مشکلات مدفوعی شوند، که می‌تواند به بواسیر منجر شود و موجب شود تا مدفوع در روده‌ها بماند.

چه زمانی باید به پزشک در مورد تعداد حرکات روده مراجعه کرد؟

چه به خاطر بیماری باشد یا تغییر در فعالیت و یا رژیم غذایی، هر کسی تغییر در حرکات روده اش را در زمان‌هایی تجربه می‌کند. با این حال، تغییراتی که بیش از یک هفته طول می‌کشد، ممکن است موجب نگرانی شود. برخی علائم نیز وجود دارند که نشان می‌دهند شما در این موارد باید به دنبال توجه پزشکی اورژانسی باشید.

این موارد عبارتند از:

وجود خون در مدفوع، که ممکن است قرمز یا سیاه به نظر برسد و شبیه بافت پودر قهوه را داشته باشد.

مدفوع خونی، شکل پودر قهوه، یا هر مشکلی که برای مدفوع افتاده است

عدم وجود حرکت روده در بیش از سه روز

درد شکمی شدید و تیز

اگر شما به طور مرتب دچار یبوست یا اسهال شدید هستید، باید پزشک خود را ببینید. پزشک شما احتمالاً یک سابقه پزشکی خواهد گرفت و دارو‌هایی که برای تعیین اینکه کدام یک از آن‌ها می‌توانند به یبوست یا اسهالتان کمک کنند را بررسی می‌کند. آن‌ها همچنین می‌توانند سبک زندگی و رژیم غذایی‌ای را توصیه کنند که می‌تواند نظم روده تان را ارتقا دهد.

یبوست و دفع مدفوع

عادت‌های سالم (روده ای) به این معنی است که یک نفر به طور منظم دستشویی می‌کند و برای عبور نرم و راحت است. حرکات روده منظم باعث می‌شود که روده بزرگ بدون درد و یا ناراحتی مدفوع را خالی کند.

چه حد دستشویی رفتن در روز غیر عادی است؟

مدفوعی که آبکی و یا شل است نشان می‌دهد که به سرعت از روده در حال حرکت است، که معمولاً ناشی از سوزش، مانند عفونت یا یک منبع دیگر التهاب است. داشتن اسهال مزمن (عبارت برای افزایش تنش و مایع) می‌تواند منجر به آب زدایی یا عدم تعادل الکترولیت شود.

اسهال هم چنین می‌تواند به کمبود مواد مغذی منجر شود، چون روده قادر به جذب آن‌ها وقتی که به سرعت در حال حرکت است، نمی‌باشد. مدفوعی که کوچک و گلوله‌ای است نیز غیر عادی است و معمولاً نشانه یبوست یا خالی کردن ناقص روده می‌باشد. عبور این نوع مدفوع می‌تواند سخت یا دشوار باشد و ممکن است منجر به مشکلات دیگری مانند بواسیر و مدفوع سفت شود.

آیا ممکن است در یک روز بیش از حد دستشویی کرد؟

در صورتی که فرد، معمولا در طول روز به طور مرتب مدفوع می‌کند و مدفوعش نرم و صاف است و عبورش راحت است، پس جایی برای نگرانی ندارد. اما اگر مدفوع خیلی آبکی و یا شل باشد، ممکن است برخی خطرات سلامتی مرتبط با مایع و کاهش الکترولیت وجود داشته باشد که همراه با اسهال است.

منبع: برترین‌ها

«تابناک با تو» – محققان پیشنهاد زمانی خاصی را برای گذراندن روز و شب دارند. در حالی که برخی به برنامه سختگیرانه پایبند هستند، اما برخی دیگر با جریان پیش می‌روند و از محدود شدن طبق یک روال خودداری می‌کنند.

بهترین ساعت بیدارشدن و خوابیدن چیست؟

 کارشناسان ادعا دارند از زمانی که باید زنگ ساعت را تنظیم کرده تا زمانی که باید شام بخورید؛ زمان‌های دقیقی وجود دارد که باید روزانه به آن پایبند باشید.

زمان بندی بهینه طبق تحقیقات انجام شده به شرح زیر است:

تنظیم زنگ هشدار – ۷:۲۲صبح

خوردن صبحانه – قبل از ساعت ۸ صبح

مسواک زدن – قبل از غذا خوردن

نوشیدن قهوه – بین ساعت ۹ صبح تا ۲ بعد از ظهر

ورزش کردن – بین ۶:۳۰ صبح تا ۸:۳۰ صبح یا بین ۶ بعد از ظهر تا ۸ بعد از ظهر

گرفتن یک تصمیم مهم – بین ساعت ۱۱ صبح تا ۱۲ بعد از ظهر

چرت زدن – بین ساعت ۱۲ تا ۴ بعد از ظهر

خوردن شام – بین ساعت ۷ بعد از ظهر تا ۸ شب

رفتن به خواب – بین ساعت ۱۰ شب تا ۱۱ شب

یک مطالعه توسط دانشگاه وست مینستر نشان داد افرادی که بین ساعت ۵:۲۲ صبح تا ۷:۲۱ صبح از خواب بیدار می‌شوند نسبت به کسانی که دیرتر از خواب بیدار می‌شوند، سطح هورمون‌های استرس بیشتری دارند.

همچنین مشخص شد که آنها بیشتر مستعد بدخلقی و درد عضلات، سرماخوردگی و سردرد هستند. دکتر نیل استنلی، کارشناس مستقل خواب، ادعا می‌کند که اگرچه بیدار شدن در ساعت ۷ صبح برای اکثر مردم خوب است، اما طبق گزارش تلگراف، “مطالعه اخیر نشان می‌دهد مهمترین چیز برای طول عمر ثابت بودن زمان بیداری است. “

بنابراین، زمان انتخابی شما خیلی مهم نیست، بلکه بیشتر به این بستگی دارد که هر روز به آن پایبند باشید – متخصصان می‌گویند ما باید در همان ساعت بیدار شویم، به اضافه یا منهای یک ساعت، حتی در تعطیلات آخر هفته.

محققان ادعا می‌کنند پس از بیرون آمدن از رختخواب، بهترین زمان برای خوردن مقداری غذا قبل از ساعت ۸ صبح است.

یک مطالعه در سال گذشته نشان داد که خوردن صبحانه بعد از ساعت ۹ صبح خطر ابتلا به دیابت نوع دو را تا ۵۹ درصد در مقایسه با افرادی که اولین وعده غذایی خود را قبل از ساعت ۸ صبح می‌خورند افزایش می‌دهد.

یک مطالعه بیشتر همچنین نشان داد که اگر صبحانه را در ساعت ۹ صبح می‌خورید، ۶ درصد بیشتر از افرادی که ساعت ۸ صبح می‌خورند، به بیماری‌های قلبی عروقی مبتلا می‌شوند. آنا پالومار کروس، محقق مؤسسه سلامت جهانی بارسلونا، می‌گوید “ما می‌دانیم که زمان وعده غذایی نقش کلیدی در تنظیم ریتم شبانه روزی و کنترل گلوکز و چربی دارد. “

منبع: دنیا

تابناک باتو ــ  به خواب رفتن با لنز ممکن است حتی برای حواس‌جمع‌ها نیز اتفاق بیفتد اما نباید بگذاریم این اتفاق تکرار شود چون اگر با لنز به خواب بروید چشمانتان ممکن است به‌دلیل شیوه‌ای که اکسیژن را جذب و نگهداری می‌کند در برابر خشکی، سوزش و برخی عفونت‌ها آسیب‌پذیر شود.

«آلیسون بابیوچ»، چشم‌پزشک در نشریه «کلینیک کلیولند»، خطرات ناشی از به خواب رفتن با لنز را تشریح می‌کند و توضیح می‌دهد که اگر این اتفاق افتاد چه باید کرد.

آیا خوابیدن با لنز ایمن است؟

پاسخ کوتاه بدهم؟ خیر، ایمن نیست. حتی اگر به نظرتان خیلی مهم نیاید، وقتی عادت کنید لنزهایتان را همیشه پیش از چرت زدن دربیاورید، چشمانتان سپاسگزار شما خواهند بود.

دلایل متعددی در مخالفت خوابیدن با لنز وجود دارد. دکتر بابیوچ می‌گوید: مهم است که بگذارید چشم‌ها استراحت کنند و قرنیه نفس بکشد. وقتی چشم‌ و لنز شما بیش از حد خشک شده‌اند، زمانی که لنزها را برمی‌دارید، ممکن است به چشمتان آسیب وارد کنید.

چرا خوابیدن با لنز خطرناک است؟

اگر تاکنون بدون درآوردن لنز به خواب رفته‌اید، احتمالا به محض اینکه از خواب بیدار شده‌اید اثر آن را احساس کرده‌اید. لنزها احتمالا خشک و چسبناکند و به‌سختی برداشته می‌شوند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برخی از لنزها را برای استفاده در طول شب تایید کرده است اما نمی‌توان آنها را «لنزهای بلندمدت» دانست و هیچ تضمینی وجود ندارد که برای چشم همه بی‌ضرر باشند. دکتر بابیوچ می‌گوید: هنوز آنها را توصیه نمی‌کنم.

مسدود کردن اکسیژن

خوابیدن با لنزهای تماسی تامین اکسیژن مورد نیاز چشم را ناممکن می‌کند. قرنیه چشم به اکسیژن درون هوا نیازمند است که در لایه اشکی که چشم را می‌پوشاند حل می‌شود. وقتی اکسیژن کافی وجود نداشته باشد سلول‌های قرنیه آسیب می‌بینند و این امر به بروز مشکلات و عوارض مختلفی منجر می‌شود.

هنگامی که خوابید بسته بودن چشم میزان اکسیژن موجود در سطح قرنیه را کاهش می‌دهد و اگر لنزهای تماسی تمام شب در چشم باقی بمانند مانع دیگری بر تامین اکسیژن می‌افزایند.

آسیب‌پذیر شدن چشم‌ها در برابر عفونت

به گزارش ایندیپندنت، بسیاری از باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌ها با چشمان ما تماس پیدا می‌کنند. باقی ماندن لنز در چشم هنگام خواب یا برای مدت طولانی سبب جذب این باکتری‌ها و به عفونت‌ منجر می‌شود.

خطر جابه‌جایی لنز را افزایش می‌دهد

اگر لنزهای تماسی را به‌درستی استفاده کنید آنها باید سر جای درست خود بمانند. اما این بدان معنا نیست که آنها جابه‌جا نمی‌شوند یا گیر نمی‌کنند. هنگام خواب پلک‌ها حرکت می‌کنند و به سطح چشم فشار می‌آورند. این امر می‌تواند باعث شود که لنزها حرکت کنند.

هنگام خواب ممکن است پلک‌ها، لنزها را در موقعیت‌ غیرعادی قرار دهند به‌خصوص اگر هنگام خواب چشمانتان را مالش دهید. این جابه‌جایی اگر با سوزش همراه باشد به ایجاد خراش یا آسیب‌های دیگر منجر می‌شود.

خشکی چشم

لنزهای تماسی رطوبت چشم شما را جذب می‌کنند و به خشکی چشم منجر می‌شوند. این وضعیت وقتی با لنز می‌خوابید وخیم‌تر هم شود، چراکه در طول خواب چشم به طور طبیعی اشک کمتری تولید می‌کند. خشکی چشم می‌تواند باعث تحریک، ناراحتی و آسیب احتمالی به سطح قرنیه شود.

عادت به خوابیدن با لنزهای تماسی به بروز چند بیماری خاص چشم منجر می‌شود از جمله کراتیت یا التهاب قرنیه چشم، زخم قرنیه و هیپوکسی یا کمبود اکسیژن قرنیه.

حتی هنگام یک چرت کوتاه و استراحت دادن به چشم‌ها نیز باید لنزها را بیرون بیاورید. به خواب رفتن با لنزها، هرچند کوتاه، خطر تحریک یا عفونت را افزایش می‌دهد.

اگر به‌طور اتفاقی با لنز به خواب رفتید، وحشت نکنید و مراحل زیر را به‌ترتیب انجام دهید:

– لنزها را فورا درنیاورید، زیرا ممکن است خشک و چسبنده باشند و باعث ناراحتی بیشتر شوند. در عوض، چشمانتان را ملایم ماساژ دهید تا رطوبت در سطح چشم پخش شود.

– سعی کنید لنز را به‌آرامی از چشمتان خارج کنید. آنها را نکشید چون با این کار چشمانتان بیشتر تحریک می‌شود.

– اگر در بیرون آوردن آنها مشکل دارید، چند قطره محلول لنز را در چشمتان بریزید و چند بار پلک بزنید.

– دوباره سعی کنید آنها را دربیاورید. رطوبت بیشتر به خارج شدن آنها کمک می‌کند.

پس از بیرون آوردن آنها، اگر ممکن بود، یک روز کامل لنز را کنار بگذارید و به چشمانتان استراحت بدهید. به علائم عفونت مانند قرمزی، آبریزش بیش از حد یا ترشحات چشمی توجه کنید. اگر متوجه این علائم یا هر تغییری در بینایی‌تان شدید بی‌درنگ به چشم پزشک مراجعه کنید.