نوشته ها در دسته بندی: سلامت

«تابناک با تو» – هیپوترمی یک وضعیت پزشکی است که در آن دمای بدن به حدی پایین می‌رود که می‌تواند زندگی را تهدید کند. در این مقاله از سرپوش بررسی خواهیم کرد که چگونه این وضعیت پزشکی رخ می‌دهد و چگونه می‌توان جلوی آن را گرفت.

هیپوترمی چیست؟

هیپوترمی یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که در آن دمای بدن فرد به طور خطرناکی پایین می‌آید. هیپوترمی زمانی رخ می‌دهد که بدن فرد گرما را سریعتر از تولید آن از دست بدهد. این می‌تواند منجر به مشکلات جدی، از جمله لرز، گیجی، مشکلات تنفسی و در نهایت مرگ شود.

دمای طبیعی بدن حدود ۳۷ درجه سانتیگراد است. هیپوترمی زمانی رخ می‌دهد که دمای بدن شما به زیر ۳۵ درجه سانتیگراد برسد. هنگامی که دمای بدن شما کاهش می‌یابد، قلب، سیستم عصبی و سایر اندام‌ها نمی‌توانند به طور طبیعی کار کنند. در صورت عدم درمان، هیپوترمی می‌تواند منجر به نارسایی کامل قلب و سیستم تنفسی شما و در نهایت مرگ شود. هیپوترمی معمولاً به دلیل قرار گرفتن در معرض هوای سرد یا غوطه ور شدن در آب سرد رخ می‌دهد. درمان‌های اولیه برای هیپوترمی روش‌هایی است که برای گرم کردن بدن به دمای طبیعی استفاده می‌شود.

پیش آگهی هیپوترمی به شدت آن و اینکه چقدر سریع درمان دریافت می‌شود بستگی دارد. با درمان زودهنگام، اکثر افراد مبتلا به هیپوترمی به طور کامل بهبود می‌یابند. با این حال، هیپوترمی شدید می‌تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود.

علائم هیپوترمی

علائم هیپوترمی بسته به شدت آن متفاوت است. برخی از علائم اولیه هیپوترمی عبارتند از:

– لرزیدن

– خستگی

– گیجی

– مشکل در صحبت کردن

– کند شدن ضربان قلب

– تنفس کم عمق

در صورت وخیم‌تر شدن هیپوترمی، علائم ممکن است شامل موارد زیر شود:

– از دست دادن هماهنگی

– سفتی عضلانی

– توهم

– کاهش سطح هوشیاری

– ضربان قلب ضعیف یا نامنظم

– توقف تنفس

علل هیپوترمی

شایع‌ترین علت هیپوترمی قرار گرفتن در معرض هوای سرد برای مدت طولانی است. این می‌تواند در شرایط زیر رخ دهد:

– در برف یا باران شدید گیر افتادن

– در آب سرد فرو رفتن

– در هوای سرد لباس کافی نپوشیدن

– بیماری‌هایی که بر توانایی بدن در تنظیم دما تأثیر می‌گذارند، مانند کم کاری تیروئید یا دیابت

– سوء مصرف الکل یا مواد مخدر

– برخی دارو‌ها

– سن بالا

– نوزادان و کودکان خردسال نیز در معرض خطر بیشتری برای هیپوترمی هستند، زیرا بدن آن‌ها به طور کامل برای تنظیم دما رشد نکرده است.

عوامل خطر هیپوترمی

برخی از عوامل خطر خاصی برای هیپوترمی وجود دارد، از جمله:

سن:

توانایی بدن برای تنظیم دما و احساس سرما ممکن است با افزایش سن کاهش یابد؛ و برخی از افراد مسن ممکن است نتوانند وقتی سردشان است، ارتباط برقرار کنند یا نمی‌توانند در صورت احساس سرما؛ به مکان گرم بروند. کودکان سریعتر از بزرگسالان گرما را از دست می‌دهند. کودکان همچنین ممکن است سرما را نادیده بگیرند، زیرا آنقدر سرگرم می‌شوند که نمی‌توانند به آن فکر کنند؛ و ممکن است درک لازم را نداشته باشند که در هوای سرد لباس مناسب بپوشند یا زمانی که لازم است باید از محیط سرد خارج شوند.

بیماری‌های خاص:

شرایط پزشکی خاص و برخی از اختلالات سلامتی بر توانایی بدن شما برای تنظیم دمای بدن تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال می‌توان به تیروئید کم کار (کم کاری تیروئید)، تغذیه نامناسب یا بی اشتهایی عصبی، دیابت، سکته مغزی، آرتریت شدید، بیماری پارکینسون، تروما و آسیب‌های نخاعی اشاره کرد.

مشکلات روحی و روانی:

افراد مبتلا به بیماری روانی، زوال عقل یا سایر مشکلات اعصاب و روان؛ که در قضاوت دمای هوا اختلال داشته باشند. آن‌ها ممکن است لباس مناسبی برای آب و هوای سرد نپوشند یا خطر هوای سرد را درک نکنند. افراد مبتلا به زوال عقل ممکن است بیرون از خانه پرسه بزنند یا به راحتی گم شوند، همین موضوع باعث می‌شود در هوای سرد یا مرطوب در خارج از خانه سرگردان شوند.

سوء مصرف مواد:

الکل ممکن است باعث شود بدن شما از درون احساس گرما کند، اما اط طرفی رگ‌های خونی شما منبسط می‌شوند و در نتیجه حرارت سریعتر از سطح پوست شما خارج می‌شود. پاسخ این مسئله لرز طبیعی بدن است که در افرادی که الکل مصرف کرده اند، کاهش پیدا می‌کند.

علاوه بر این، استفاده از الکل یا مواد مخدر تفریحی می‌تواند بر قضاوت شما در مورد نیاز به داخل محیط گرم شدن یا پوشیدن لباس گرم در شرایط هوای سرد تأثیر بگذارد. اگر فردی مست باشد و در هوای سرد بیهوش شود، احتمالاً دچار هیپوترمی می‌شود.

برخی داروها:

برخی دارو‌ها می‌توانند توانایی بدن در تنظیم دمای خود را تغییر دهند. به عنوان مثال می‌توان به دارو‌های ضد افسردگی خاص، دارو‌های ضد روان پریشی، دارو‌های ضد درد مخدر و آرام بخش‌ها اشاره کرد.

خستگی:

خستگی می‌تواند توانایی بدن در لرزیدن را مختل کند، که یکی از راه‌های اصلی حفظ گرما است.

سوء تغذیه:

سوء تغذیه می‌تواند توانایی بدن در تولید گرما را کاهش دهد و خطر هیپوترمی را افزایش دهد.

عوارض هیپوترمی

افرادی که به دلیل قرار گرفتن در معرض هوای سرد یا آب سرد دچار هیپوترمی می‌شوند، در مقابل سایر آسیب‌های ناشی از سرما نیز آسیب پذیر هستند، از جمله:

– یخ زدگی بافت‌های بدن (یخ زدگی)

– پوسیدگی و مرگ بافت ناشی از وقفه در جریان خون (گانگرن)

هیپوترمی یک اورژانس پزشکیعوامل خطر برای هیپوترمی

اقدامات پیشگیرانه در برابر هیپوترمی

پیشگیری همیشه بهتر از درمان است، به خصوص در مورد هیپوترمی. چندین اقدام احتیاطی ساده می‌تواند به جلوگیری از هیپوترمی در وهله اول کمک کند:

در هوای سرد لباس گرم بپوشید:

هنگام بیرون رفتن در هوای سرد، لباس گرم چند لایه بپوشید. لایه بیرونی باید ضد آب و باد باشد. همچنین مهم است که سر، دست‌ها و پا‌های خود را گرم نگه دارید.

خشک بمانید:

لباس‌های خیس گرما را از بدن دور می‌کند، بنابراین مهم است که در صورت خیس شدن لباس‌های خود را عوض کنید.

از الکل و مواد مخدر خودداری کنید:

الکل و مواد مخدر می‌توانند بر توانایی بدن در تنظیم دما تأثیر بگذارند و خطر هیپوترمی را افزایش دهند.

سوخت کافی مصرف کنید:

غذا منبع سوخت بدن برای تولید گرما است. در هوای سرد، مهم است که به طور منظم غذا‌های گرم و نوشیدنی‌های گرم مصرف کنید.

مراقب علائم اولیه باشید:

آگاهی از علائم اولیه هیپوترمی به شما این امکان را می‌دهد که اقدامات لازم را قبل از وخیم‌تر شدن وضعیت انجام دهید.

کمک‌های اولیه در زمان هیپوترمی

هیپوترمی یک اورژانس پزشکی است. اگر هر یک از علائم بالا را مشاهده کردید، دمای بدن فرد را اندازه بگیرید. اگر زیر ۳۵ درجه سانتی گراد است، فوراً به پزشک مراجعه کنید! اگر نمی‌توانید فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، اقدامات زیر را انجام دهید:

– سعی کنید بدن او را گرم کنید. فرد را به یک اتاق یا پناهگاه گرم ببرید. هر گونه لباس مرطوبی را که فرد پوشیده است بردارید.

– مرکز بدن فرد – سینه، گردن، سر و کشاله ران – را با استفاده از پتوی برقی، در صورت وجود، گرم کنید. همچنین می‌توانید از تماس پوست به پوست زیر لایه‌های خشک یا پتوی نازک، لباس، حوله یا ملحفه استفاده کنید.

– نوشیدنی‌های گرم می‌توانند به افزایش دمای بدن کمک کنند، اما نوشیدنی‌های الکلی ندهید. سعی نکنید به یک فرد بیهوش نوشیدنی بدهید

– پس از افزایش دمای بدن، فرد را خشک نگه دارید و بدن او از جمله سر و گردن را در یک پتوی گرم بپیچید. در اسرع وقت مراقبت‌های پزشکی مناسب را به فرد ارائه دهید.

– فرد مبتلا به هیپوترمی شدید ممکن است بیهوش باشد و به نظر برسد که نبض ندارد یا نفس می‌کشد. در این حالت، با فرد به آرامی رفتار کنید و فوراً کمک اضطراری دریافت کنید. احیای قلبی ریوی را انجام دهید، حتی اگر فرد مرده به نظر برسد.

– CPR باید تا زمانی که فرد پاسخ دهد یا کمک‌های پزشکی در دسترس قرار گیرد ادامه یابد. در حین انجام CPR به گرم کردن بدن فرد ادامه دهید. در برخی موارد، قربانیان هیپوترمی که به نظر مرده اند، می‌توانند با موفقیت احیا شوند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر مشکوک به هیپوترمی هستید، با ۱۱۵ تماس بگیرید. در حالی که منتظر رسیدن کمک اضطراری هستید، در صورت امکان به آرامی فرد را به داخل ببرید. حرکات تند می‌تواند باعث ایجاد ضربان قلب نامنظم خطرناک شود. لباس خیس او را با احتیاط درآورید و آن را با کت یا پتو گرم و خشک جایگزین کنید.

سخن پایانی درباره هیپوترمی

هیپوترمی یک وضعیت جدی است که می‌تواند در صورت عدم درمان منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. با دانستن علائم و اقدامات پیشگیرانه، می‌توانید خطر ابتلا به هیپوترمی را کاهش دهید. اگر فکر می‌کنید کسی دچار هیپوترمی شده است، با اورژانس تماس بگیرید و در حین انتظار برای کمک‌های پزشکی، اقدامات لازم را برای گرم نگه داشتن فرد انجام دهید.

منبع: سرپوش

تابناک باتو ــ یک زن ۲۸ ساله هلندی قرار است ماه آینده به روش مرگ خودخواسته (اتانازی) با زندگی خداحافظی کند. او اعلام کرده این تصمیم را پس از آن گرفته است که روانپزشکش به او گفته دیگر امیدی برای بهبود بیماری‌ روانی‌اش ندارد.

به گزارش فاکس‌نیوز، «زورایا تربیک» زن جوانی که در یک شهر کوچک هلند به همراه دوست‌پسر و دو گربه‌اش زندگی می‌کند، با وجود این که از نظر جسمی سالم است، به دلیل بیماری‌های روانی از جمله افسردگی، اوتیسم و اختلال شخصیت مرزی قصد دارد به زندگی‌اش پایان دهد.

او می‌گوید که زمانی آرزو داشت روانپزشک شود، اما به دلیل بیماری‌هایش نتوانست تحصیل در مدرسه را تمام یا حرفه‌ای را آغاز کند. این زن جوان تاکید می‌کند که دیگر از زندگی خسته شده و مصمم است به زندگی‌اش پایان دهد.

خالکوبی روی بازوی چپ این زن جوان «درخت زندگی» را نشان می‌دهد اما او با شنیدن جمله‌های روانپزشکش که گفته هر کاری برای کمک به سلامت روانش انجام داده‌اند و دیگر امیدی به بهبودش ندارند، تصمیم به وداع با زندگی گرفته است.

این بیمار می‌گوید به یاد می‌آورد که روانپزشکش گفت: «ما هیچ کاری نمی‌توانیم برایت انجام دهیم. هیچ‌وقت حالت بهتر نمی‌شود.»

پس از شنیدن این جمله‌ها، زن جوان تصمیم گرفت که اتانازی (مرگ خودخواسته) را انتخاب کند. او درباره این تصمیم می‌گوید: «همیشه با خودم روراست بودم که اگر بهتر نشوم، دیگر نمی‌خواهم این مسیر را ادامه بدهم.»

او در مورد اینکه چگونه قصد دارد تصمیمش را اجرایی کند، اعلام کرده است که می‌خواهد در اتاق نشیمن روی کاناپه دراز بکشد و به کمک پزشکان، مرگ خودخواسته را اجرایی کند. او از دوست‌پسرش خواسته است که در کنارش باشد.

این زن هلندی گفته است که پس از مرگش نمی‌خواهد مراسم خاکسپاری داشته باشد، تنها خواسته‌اش این است که جسدش سوزانده شود و دوست‌پسرش خاکستر او را در منطقه‌ای جنگلی که با هم انتخاب کرده‌اند پخش کند.

این بیمار عتراف کرده که تا حدودی از مرگ می‌ترسد زیرا مطمئن نیست که پس از آن چه اتفاقی برایش می‌افتد: دنیای پس از مرگ ناشناخته است. واقعا نمی‌دانیم که در ادامه چیزی وجود دارد یا اصلا هیچ‌چیزی در کار نیست. این ترسناک است.

تعداد فزاینده‌ای از کشورها در چند دهه اخیر درها را برای کمک به مرگ برای افرادی که خواستار آن‌اند، باز کرده‌اند. هلند اولین کشور جهان است که از اول آوریل ۲۰۰۲، هم اتانازی فعال و هم کمک به خودکشی را برای بیمارانی که فعالانه تصمیم دارند به رنج تحمل‌ناپذیر و بدون چشم‌انداز بهبودشان پایان دهند، قانونی کرد.

بلژیک، لوکزامبورگ، اسپانیا و سوئیس پس از هلند از این روند پیروی کردند. اکنون دست‌کم هشت کشور انتخاب مرگ به این شیوه را قانونی اعلام کرده‌اند و کمک به خودکشی در ۱۰ ایالت آمریکا و هر شش ایالت استرالیا قانونی است.

در اتانازی، پزشک یا فردی دارای صلاحیت به زندگی بیمار پایان می‌دهد اما در کمک به خودکشی، این خود بیمار است که با دریافت امکانات قانونی، به زندگی‌اش پایان می‌دهد.

به‌رغم قانونی بودن اتانازی در برخی کشورهای پیشرفته، این شیوه مرگ مخالفان و منتقدانی نیز دارد. تاکنون بیشتر افرادی که مرگ خود‌خواسته را برای پایان دادن به زندگی‌شان انتخاب می‌کردند،‌ دچار بیماری‌های لاعلاج جسمی یا پیری مفرط بودند و اکنون مرگ زن جوانی که بر اثر بیماری روحی اتانازی را انتخاب کرده ممکن است بحث‌های جدیدی را در رابطه با این شیوه مرگ ایجاد کند.

منبع: ایندیپندنت فارسی

«تابناک با تو» – هر کدام از ما درون سلول‌هایمان، یک مجموعه دوم ژن داریم که کاملا مجزا از ۲۳ جفت کروموزومی است که از والدینمان به ارث می‌بریم. اما این موضوع نه تنها در مورد انسان‌ها، بلکه برای هر حیوان، گیاه و قارچ و تقریبا هر جاندار چندسلولی دیگری روی زمین صدق می‌کند. این مجموعه ژن دوم به میتوکندری تعلق دارد: یک اندامک کوچک درون سلول‌های ما. میتوکندری‌ها کاملا به ما تعلق ندارند و کاملا هم از ما جدا نیستند. پس چرا اینقدر با هر چیز دیگری در بدن‌مان فرق دارند؟

دانشمندان معتقدند حدود ۱/۵ میلیارد سال پیش یک ارگانیسم تک‌سلولی، جد اولیه میتوکندی را بلعیده و نیای تمام جانداران چندسلولی را خلق کرده است. میتوکندری‌ها نقش مهمی ایفا می‌کند: آن‌ها غذایی که می‌خوریم و اکسیژنی که تنفس می‌کنیم، به نوعی انرژی تبدیل می‌کنند که سلول‌های بدن می‌توانند استفاده کنند: مولکولی به نام ATP. بدون این انرژی، سلول‌های بدن می‌میرند. انسان‌ها بیش از ۲۰۰ نوع سلول دارند که همه این سلول‌ها به جز گلبول‌های قرمز میتوکندری دارند. به این علت که وظیفه هر گلبول قرمز، جابجایی اکسیژن است که میتوکندری قبل از رسیدن به مقصد از آن استفاده می‌کند.

پس میتوکندری‌ها از اکسیژن و متابولیت‌ها [Metabolite: ماده موثر در سوخت‌وساز بدن]برای خلق انرژی استفاده می‌کنند و DNA مخصوص خودشان را هم دارند. اما DNA میتوکندری در گونه‌های مختلف با هم فرق می‌کند. در پستانداران، میتوکندری معمولا ۳۷ ژن دارد در بعضی گیاهان مثل درخت خیار، میتوکندری تا ۶۵ ژن هم دارد و در بعضی قارچ‌ها میتوکندری فقط ۱ ژن دارد. بعضی میکروب‌ها که در محیط‌های کم‌اکسیژن زندگی می‌کنند به‌تدریج میتوکندری‌شان را از دست می‌دهند و اکسی‌موناد مونوسرکومونوئید‌ها میکروب‌هایی هستند که اصلا میتوکندری ندارند.

این تنوع ناشی از تکامل تدریجی میتوکندری است هم تکامل در جانداران دارای میتوکندری و هم تکامل خود میتوکندری‌ها در طول عمرشان. برای اینکه این حقایق را بهتر درک کنیم، بیایید دقیق‌تر بررسی کنیم که درست از لحظه تشکیل نطفه میتوکندی درون بدن ما چه می‌کند؟

تقریبا در همه گونه‌ها، DNA میتوکندری از یکی از والدین منتقل می‌شود. در انسان و اکثر حیوانات این والد مادر است. دُم هر اسپرم حاوی حدود ۵۰-۷۵ میتوکندری است که به اسپرم کمک می‌کند تا شنا کند. پس از تشکیل نطفه، این میتوکندری‌ها همراه با دم منحل می‌شوند. ضمنا، هر تخمک هزاران میتوکندری دارد که هر کدام حاوی چندین رونوشت از DNA میتوکندری هستند. در نتیجه، ما بیش از ۱۵۰،۰۰۰ کپی از DNA میتوکندری را از مادرهایمان به ارث می‌بریم که هر کدام مستقل و کمی متفاوت از بقیه است.

همزمان با رشد و تقسیم یک تخمک بارور شده، همان هزاران میتوکندری در سلول‌های جنین در حال رشد، تقسیم می‌شوند وقتی بافت‌ها و دستگاه‌های بدن شکل گرفتند DNA‌های میتوکندری متنوعی به‌صورت تصادفی در کل بدن پراکنده می‌شوند. موضوع وقتی پیچیده‌تر می‌شود که بدانید فرایند تکثیر میتوکندری از سلول‌ها مجزاست؛ بنابراین در حالی‌که سلول‌ها تقسیم می‌شوند میتوکندری به سلولی جدید منتقل می‌شود؛ و در تمام این مدت، میتوکندری‌ها مشغول ترکیب و تکثیر در بازه زمانی خودشان هستند. وقتی میتوکندری‌ها ترکیب و تجزیه می‌شوند DNA یا میتوکندری‌های ناقص و معیوب را هم از خود جدا می‌کنند. به عبارت دیگر، انتخاب تصادفی DNA میتوکندری مادر که موقع تولد به ارث می‌برید می‌تواند در کل زندگی و کل بدن‌تان تغییر کند؛ بنابراین میتوکندری‌ها پویا و نسبتا مستقل هستند، اما آن‌ها نیز بر اساس محیط خود شکل می‌گیرند: ما. ما معتقدیم که مدت‌ها پیش، برخی از ژن‌های آن‌ها به مجموعه ژن‌های جاندار میزبان‌شان منتقل شدند؛ بنابراین گرچه امروزه میتوکندری‌ها مجموعه ژن خودشان را دارند و مجزا از سلول‌های بدن تکثیر می‌شوند، اما آن‌ها نمی‌توانند این کار را بدون دستور DNA هسته‌ای انجام بدهند. گرچه DNA میتوکندری از یک والد به‌ارث می‌رسد ژن‌های دخیل در ساخت و تنظیم میتوکندری از هر دوی والدین به ارث می‌رسد.

میتوکندر‌ها همیشه از طبقه‌بندی منظم گریزان هستند. داستان آن‌ها همچنان درون هر یک از سلوهایمان بازگو می‌شود، همزمان هم مجزا و هم جدایی‌ناپذیر از ما. اگر درباره میتوکندری بیشتر بدانیم می‌توانیم ابزار‌هایی به دست بیاوریم تا از سلامت انسانی در آینده حفاظت کنیم و درباره پیشینه‌مان بیشتر بدانیم.

منبع: یک پزشک