خواب کافی یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های نوجوانان امروز است. با وجود سال‌ها تلاش در راستای بهبود سلامت و عملکرد دانش‌آموزان به‌وسیله شروع دیرتر کلاس‌های درسی، تنها تعداد اندکی از مدارس این سیاست را اتخاذ کرده‌اند.
به گفته محققان، نوجوانان از کم‌خواب‌ترین افراد در ایالات‌متحده هستند. به‌طور متوسط، نوجوانان به‌اندازه کافی نمی‌خوابند و مهم‌تر از آن، خواب باکیفیتی نیز ندارند. اگرچه تلفن‌های همراه و سایر فناوری‌های ساطع‌کننده نور در بیدار نگه‌داشتن آن‌ها در شب مؤثرند، اما شب‌بیداری تنها بخشی از دلایل است. علاوه بر فناوری، یک عامل نسبتاً غیرقابل‌انکار این خواب‌آلودگی را تشدید می‌کند: زمان شروع به کار مدارس.
در طول دهه‌ها، پژوهشگران به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهند به تأخیر انداختن زمان زنگ اول مدارس راهنمایی و دبیرستان برای سلامت جسمانی، روانی و عاطفی نوجوانان، به‌علاوه عملکرد تحصیلی آن‌ها مفید است. این نتایج توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری و چندین انجمن پزشکی تأیید شده. ایالت کالیفرنیا و برخی مدارس در نواحی دیگر این سیاست را عملی کرده‌اند.
بااین‌حال، بسیاری از مناطق دیگر به دلایل لجستیکی، مالی یا فرهنگی، تمایلی به تغییر سیاست کاری خود ندارند. این رویکرد ناعدالتی در حق نوجوانان است. نسل کنونی دانش‌آموزان به‌اندازه کافی متحمل آسیب در طی دوران همه‌گیری کووید۱۹ شده‌اند؛ بنابراین با باید به عقب انداختن شروع کلاس‌های درسی، سلامت و تندرستی آن‌ها را در اولویت قرار دهیم. احترام به نیازهای بیولوژیکی و اجتماعی، از آن‌ها بزرگسالان منعطف‌تری خواهد ساخت که می‌توانند در دنیایی پر از پیچیدگی‌‌های غیرقابل‌پیش‌بینی شکوفا شوند.
نوجوانان به حدود ۹ ساعت خواب در شبانه‌روز نیاز دارند، اما درحال‌حاضر تنها حدود ۷ ساعت می‌خوابند. در سنین بلوغ چرخه شبانه‌روزی بدن نوجوانان چند ساعت جابه‌جا می‌شود؛ یعنی شب‌ها دیرتر از قبل خسته شده و صبح دیرتر از قبل از خواب بیدار می‌شوند. این تغییر در بزرگسالی معکوس می‌شود. ماهیت بیولوژیکی این ریتم روزانه به این معنی است که زودتر فرستادن یک نوجوان به رختخواب لزوماً زودتر بیدارشدن او را به‌دنبال ندارد.
نوجوانان هر دو خواب ترمیمی و خواب رِم (REM: Rapid Eye Movement) را از دست می‌دهند؛ به‌خصوص چرخه‌هایی که به‌طور معمول درست قبل از بیدارشدن فرد اتفاق می‌افتد. خواب ترمیمی به بازسازی بدن بعد از یک روز سخت کمک می‌کند و ممکن است عملکرد سیستم ایمنی و سایر فرایندهای بیولوژیکی را نیز بهبود ببخشد. خواب رم رویدادها و یادگیری را در خاطرات تثبیت می‌کند. زمانی که یک دانش‌آموز کلاس دهم که به‌طور طبیعی حدود ساعت ۱۱ شب به خواب می‌رود، باید ساعت ۶ صبح برای رفتن به مدرسه از خواب بیدار شود. بنابراین نوجوان نه‌تنها از لحاظ کمی، بلکه از لحاظ کیفی نیز خواب خود را از دست می‌دهد. خواب و استراحت در آخر هفته نیز نمی‌تواند این کم‌خوابی را جبران کند.
دانش‌آموزان در نظرسنجی‌های اخیر گفته‌اند که درصورت دیرتر آغازشدن مدارس، در تمام طول روز خسته نخواهند بود؛ با احتمال بیشتری به‌موقع به مدرسه می‌رسند و کمتر برای بیدارشدن گلایه می‌کنند.
به گفته آن‌ها، با کاهش زمان خواب، استفاده از تنباکو و مواد مخدر و داروهای کمک‌کننده به خواب افزایش می‌یابد. علاوه‌براین، یک ساعت خواب کمتر در روز باعث بروز احساس ناامیدی و یا حتی تمایل به خودکشی در میان این نوجوانان شده است.
مطالعات حاکی از آن است که خطر خودکشی در کودکان طی سال تحصیلی افزایش می‌یابد و کم‌خوابی می‌تواند یکی از عوامل مؤثر در آن باشد. همچنین یک ساعت خواب کمتر در روز با افزایش وزن ارتباط معناداری دارد. نوجوانان خواب‌آلود بیشتر مستعد تصادفات رانندگی هستند و حتی ۳۰ دقیقه خواب اضافی می‌تواند به کاهش برخی نگرانی‌های مربوط به سلامت روان کمک کند. حتی معلمان گزارش داده‌اند که با شروع دیرتر کلاس‌ها، دانش‌آموزان بیشتر در آموزش درگیرند و دبیران زمان بیشتری برای استراحت و بازیابی توان خواهند داشت.
علی‌رغم دهه‌ها مطالعه و بررسی، تنها تعداد اندکی از مدارس در چند ایالت و ناحیه کلمبیا ساعت کاری خود را به ۸:۳۰ صبح جابه‌جا کرده‌اند. به‌طور متوسط، براساس گفته پژوهشگران، بهترین زمان آغاز کار مدارس ساعت ۹ صبح است.
با‌این‌وجود، دستیابی به این هدف مسیری پیچیده را به‌دنبال دارد: برنامه زمانی اتوبوس‌ها و کادر آموزشی مدارس نیازمند تغییر است؛ برنامه‌های ورزشی و تقویتی بعد از مدارس دیرتر آغاز خواهند شد؛ با توجه به اینکه مدارس کودکان زودتر از نوجوانان شروع به کار می‌کند، ممکن است برای به‌موقع حاضرشدن در مدارس، والدین کودکان را در اولویت قرار دهند؛ بزرگسالان با برنامه کاری غیرمنعطف ممکن است دیر به محل کار خود برسند.
به گفته کارشناسان، الگوی زندگی با محوریت کشاورزی به‌گونه‌ای طراحی شده بود که نوجوانان را زود از خواب بیدار کنند تا آن‌ها بتوانند قبل از تاریک‌شدن هوا از مزارع به خانه بازگردند؛ اما این مدل دیگر برای بیشتر دانش‌آموزان مدرن مناسب نیست. دیدگاه فرهنگی ما در مورد نوجوانان به‌عنوان افرادی تنبل و نیازمند به خواب به‌عنوان یک ضعف، مضر و نادرست است. علاوه‌براین، مقایسه دوران نوجوانی خود با نوجوانان این دوره بی‌رحمانه و به دور از علم است.
دسترسی به آموزش یک حق اساسی در ایالات‌متحده است، اما زمان آن رسیده که زمان شروع مدرسه را غیرقابل تغییر تلقی نکنیم. ضروری است که ایالت‌های بیشتری قانون زمان شروع را بررسی کنند؛ هیئت‌مدیره مدارس زمان شروع را به سیستم‌عامل خود اضافه کنند؛ آژانس‌های تأمین مالی در سطح دولتی موانع را برطرف سازند؛ کارفرمایان، به‌ویژه در رابطه با ساعت کاری، منعطف‌تر باشند؛ انجمن‌هایی متشکل از معلمان و سایر متخصصان آموزش نوجوانان را نیز در بحث و بررسی شریک سازند.
دهه‌هاست که شواهد قاطع را نادیده گرفته‌ایم که تأخیر در زمان شروع مدارس به موفقیت و سلامت نوجوانان کمک می‌کند. حال زمان تغییر است؛ بگذارید نوجوانان بخوابند.
