تاکنون از سراسر جهان نزدیک به ۱۶ هزار مورد ابتلا به بیماری آبله میمون گزارش شده و حالا یک مورد غیرقابل توضیح در یک کودک هلندی، بار دیگر باعث نگرانی سازمان بهداشت جهانی (WHO) درباره شیوع این بیماری شده است.
طبق گزارش‌های موجود، این پسر بین ۵ تا ۱۰ ساله هلندی پس از گذراندن تعطیلات خود در کشور ترکیه، علائمی مانند جوش را از خود نشان داده و البته بهبود یافته است. با این حال، پزشکان درباره نحوه ابتلای او به آبله میمون سردرگم هستند.
انتقال آبله میمون از طریق تنفس
بهترین سناریو ممکن پزشکان در مورد نحوه آلوده شدن این پسر از طریق انتقال تنفسی است. ویروس آبله میمون مانند SARS-CoV-2 به‌راحتی قابل انتقال نیست، اما به طور کلی تصور می‌شود که می‌تواند از طریق قطرات تنفسی پخش شود.
همچنین تیم پزشکی که در حال بررسی این پسر بوده، متوجه شدند که او کمبود غیرمنتظره IgA را تجربه کرده است. IgA یا ایمونوگلوبولین A دسته‌ای از آنتی‌بادی‌ها هستند که روی سطوح مخاطی بدن مانند سطوح دستگاه تنفسی فعال می‌شوند. به این ترتیب، افرادی که کمبود lgA دارند بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به عفونت‌های تنفسی هستند.
سازمان بهداشت جهانی هم اکنون در حال بررسی مجدد این موضوع است که آیا شیوع بیماری آبله میمون را باید به عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی بین‌المللی (PHEIC) اعلام کرد یا خیر. آخرین جلسه کمیته اضطراری WHO روز پنجشنبه و به مدت هفت ساعت، برای ارزیابی وضعیت شیوع این بیماری برگزار شد.
در جلسه قبلی که نزدیک به یک ماه پیش برگزار شده بود، کمیته نسبت به این بیماری ابراز نگرانی کرد، اما در مجموع به این نتیجه رسید که آبله میمون هنوز به سطح PHEIC (بالاترین سطح هشدار آژانس) نرسیده است. نتیجه جلسه روز گذشته این سازمان هنوز مشخص نشده است.
WHO بیش از ۱۶ هزار گزارش از این بیماری در ۷۱ کشور جهان دریافت کرده است و کانون شیوع آن همچنان اروپاست. همچنین پنج نفر در اثر شیوع این بیماری جان خود را از دست داده‌اند، سه نفر در نیجریه و دو نفر در جمهوری آفریقا مرکزی.
«تدروس ادهانوم»، مدیر کل سازمان بهداشت جهانی توضیح می‌دهد که هرچند گزارش‌های برخی کشورها در حال کاهش پیدا کردن است، اما برخی کشورهای اکنون تازه اولین گزارش‌های خود را اعلام کرده‌اند. او در نشست مطبوعاتی اخیر خود اعلام کرد که شش کشور اولین موارد خود را در هفته گذشته گزارش کرده‌اند.
کارشناسان بهداشت نگران این موضوع هستند که گسترش مداوم ویروس، به‌ویژه در کشورهایی که با موانع قابل‌توجهی از نظر بهداشت مواجه هستند، خطر شیوع آبله میمون را افزایش می‌دهد.
